امیر سنجری متولد  سال 1363 شهر اراک  است . وی شعر را از سال 79   درانجمن شعر دانش آموزی کانون نور اراک  آغاز کرد واز سال 81 در انجمن شعر جوان اراک شروع به فعالیت نمود. او تاکنون در جشنواره‌های مختلف کشوری حائز رتبه گردیده است

1
زندگی یک دو بانده ی محض است
باید از راهِ رفته برگردی
باید از . . . « درد میکشم دکتر
مزمن یک مریض سر دردی »

" - جاده ام پیچ میخورد دکتر
روی پس مانده های ابرو هاش
مثل ویروس خسته ای هستم
توی کِشت فسیلی ِ موهاش

قرص هایت ولی مسکن نیست
قرص توی گلوم می گیرد /
زنده ماندن بهای سنگینی ست
زندگی ذره ذره می میرد

تو بگو ! پس کجا ؟ کجا دکتر ؟!
اگر این درد خانه ی من نیست
د ِ بگو ! لعنتی ! که دلگرمی
در دل سردخانه ی من نیست "

[ مرده ها ، زنده های در حرکت
زنده ها ، مرده های در طغیان ]
" - من سرم درد میکنه ! ول کن !
بسه دیگه ! پاشو بریم مامان !

این مث احمقا خودش اینجا
دل به دیوونگی من بسته
میبینی که ؟! همیشه می خنده
پولشو بش بده بریم ! بسه ! "

[ درو پشت سر خودم بستم
گریه های تو بود توی اتاق
نسخه پیچید سمت زندگیم
مشت می شد کسی درون چراغ ]

سر من بوی قرمه سبزی داشت
مثل حس بلوغ پشت لبم
مثل بستن به فحش ناموسی
به خدایی که [ بوووووووق ] پشت لبم /

لب تو مثل خال چسبیده
به خیالات تخت یک نفره
خسته ام
خسته از منی که فقط
دوست داره منو عقب ببره

زندگی یک مسیر یک طرفه
با علامات " مرگ نزدیک است "
زندگی ... [ خسته شد ، نگه دارید ]
.........
شاید این مـــــــــــــــــــرگـــــــــــــ عاشقم بشود

2
شعر در انتهای یک سوپری 

ناز ویزیتور از ته تلفن 

حدس چشمان مشتری با هم 

رنگ قهوه , نه ! چایی لیپتون

جذب جنس مخالف شرعی 

گور ِ بابای ِ مادر ِ نیوتن



هر شب عکس ال/ عمل شدن تا صبح

زیر جراح ِ پوست ِ بینی

هی کشیدن از عالم و آدم

پای منقل فتاوی دینی

دم کشیدن درون ذهن کسی

دود وافور و شعر آیینی 



هی غزل پست کردن وبلاگ

نقد یک مشت گیج ِ افراطی

_ خسته از نقد های بی مورد

خسته از حرف های اقساطی _ 

گوش کردن به هدفون گوشی

لذت شعر خواندن فاطی



" تا خود صبح گریه خواهی کرد

بعد از دست ها کتک خوردن

پشت لبخند ناگهانی خود

به نقاط بدون شک خوردن " *

سد شدن در برابر گریه

توی شعر کسی ترک خوردن



خسته از ماهواره و شبکه

عق زدن روی باسن جنیفر

گریه با بازی ِ نویسنده

در جدایی ِ درد از نادر

دل سپردن به آلبوم شاهین

سال خون در گلوی کامپیوتر 



***



این همه حرف ، این همه واژه

به تمام نگفته تحمیلم

برق / می زد درون چشمانم

سرمه ی داغ - مثل اکلیلم -



با خودم حرف می زنم سید !!!

فکر یک کارگاه تعطیلم . . . 

3

زندگیم از لب تو رد می شد

بجز آهنگ گلنراقی تو

حالم از هر ترانه بد می شد



عصر آن روز مثل هر روزت

روی میزی که دیر می ایی

من به عشق تو شعر نوشیدم

تو ز لب های استکان چایی



عاشقت می‌شدم همان لحظه

روی میزی که من و تو تنها

من تعارف شدم به تو قهوه

تو تعارف شدی به من ودکا



روز آخر تو مثل یک مانکن

پشت آن شیشه چای می خوردی

من تعارف شدم به تو ودکا

مثل همّیشه چای می خوردی