چشم بر هم زدنی

آن خانم معلم همیشه به بچه­هایش که در مدرسه انگلیسی زبان درس می­خواندند، نگاه می­کرد و به خود می­گفت: «من بچه­هامو خوب آموزش می­دم اونا رو مثل پدرشون دکتر می­کنم.» او در مراقبت و پرورش فرزندان خود چیزی کم نگذاشت. هزینه زیادی را صرف تعلیم و مراقبت فرزندان خود می­کرد اما ناگهان حالاتش تغییر کرد. به مرض مهلکی مثل سرطان مبتلا شد و بعد از یک ماه از دنیا رفت.

بعد از مرگ مادر بچه­های معصوم زیر نظر پدر تربیت شدند. یک سال بعد پدر دوباره ازدواج کرد. بچه­ها از مدرسه انگلیسی زبان به مدرسه اردو زبان آمدند و سپس یک روز درحیاط مدرسه در صفی ایستاده بودند که از پول زکات به بچه­های مستحق، روپوش مدرسه می­دادند!

زمانه جدید

روزی پیرزن ضعیفی که پای­بند نماز و روزه بود، از بچه شش ساله همسایه پرسید: «پسر هیچ وقت ندیدم بابات واسه نماز بره مسجد، تو خونه نماز میخونه؟»

«نه خاله. پدر من خوش­ قیافه است. چرا نماز بخونه؟ نماز مال آدمای پیره، مگه نه؟»

بچه با معصومیت این را گفت و سمت تلویزیون چرخید و مثل زن­هایی که در آن می­رقصیدند، شروع به رقصیدن کرد.