چشمانش باز بود. هردو دستش را گذاشته بود زیر گونه‌اش و به پهلو دراز کشیده بود. نور قرمز چراغ خواب با طرح پیچک‌‌های بدنه‌اش، نقش شاخ و برگ‌های پرهراسي روی دیوارها انداخته بود. شب‌ها که خواب نمی‌آمد، می‌ترسید در آینه نگاه کند. آینه را خون می‌گرفت...

مرد، طاق‌باز خوابیده بود. دور. ساعت دیجیتال پشت سر مرد 4:15 را نشان می‌داد. نور قرمزرنگ اعداد در التهاب نور آباژور گم شده بود. زن خواسته بود. قرمز، عشق بود و ترس. صورتک‌های خیالی و ترسناک و گلبرگ‌های رز قرمز روی سپیدی ملحفه.

خواب نمی‌آمد. سومین شب بود. قرص‌های خواب را ریخته بود توی مخلوط‌کن و پودر سفید را ریخته بود روی هره‌ی پنجره؛ برای یا کریم‌های وقت و بی‌وقت؛ که آرام بگیرند.

پلک نمی‌زد. نگاهش مانده بود روی لب‌های نیمه‌باز مرد و بالا و پائین رفتن آرام و منظم سینه‌اش.

سنگینی‌اش را آرام از روی تختخواب برداشت. رفت اتاق کناری که اتاق آینه بود. پدر، قاب طلاکوب شجره‌نامه را از روی دیوار برمی‌داشت و با وسواس بیمارگونه‌‌ای خاک رویش را تمیز می‌کرد. مادر موهایش را شرابی کرده بود. پدر دوست نداشت. می‌گفت اصالتمان لکه‌دار شده. انتخابم مست بوده. مادر سری به هفت شیشه شراب زیرزمین می‌زد و شیشه‌ها را می‌گرفت جلوی نور خیره‌ی ظهر. چشمانش را ریز می‌کرد روی رنگ سرخ مایع شفاف.

مرد عاشق پیراهن بلند قرمز رنگش بود. با موهای مشکی و لب‌ها و ناخن‌های رنگ‌شده‌ی همرنگ پیراهنش. زن از درون آینه‌ی مستطیلی دور مشکی نگاهی انداخت به مرد که نشسته بود لبه‌ی تخت. سرش پائین بود و در سکوت دکمه‌های پیراهنش را می‌بست. شیشه‌ی قرمز عطر گرم و شیرین زمستانی‌اش را برداشت و ذرات عطر را در هوا پراکند. سرش را با ملایمت بالا آورد که غرق شود در مه قطره‌های ریز سرد. مرد گفته بود پررنگ است زن؛ می‌گفت پر رنگ‌تر از نور اعصاب خردکن آباژور و شجره‌نامه زنش حتی. معشوقه بودن قرمز بود انگار.

چراغ قرمز را رد کرده بود. تابلوی ورود ممنوع و عطر گناه نابخشودنی لباس‌ها، حرف‌ها و نگاه‌ها و بی‌خوابی... بی‌خوابی...

نورهای سبز و قرمز و آبی از شیشه‌های ارسی قدیمی پنجره‌ی قدی پذیرایی می‌گذشت و می‌افتاد روی متکای قرمز و تا طاقچه‌ی روی دیوار کش می‌آمد. برگ‌ها می‌رقصیدند و سایه‌هاشان لابه‌لای سبز و قرمز و آبی تکان می‌خورد. مادر سرش را جلو برده بود و با دقت، دستگیره‌ی درب را برق می‌انداخت. تب داشت. خواسته بود با سنجاق قفلی درب را باز کند. پدر سر رسیده بود و بر مادیانش تازیانه نواخته بود. دست‌های مادر قرمز بود. گونه‌اش. سفیدی چشم‌های زن و گونه‌های تبدارش.

معشوقه ناخن‌های قرمز براق را گذاشته بود روی شقیقه‌های ملتهب مرد. نگاه مرد افتاد به لب‌های قرمز و از کنار شانه‌اش در آینه شبح را دید. سومین شب بود...