سرانجام پس از مدت ها انتظار قسمت آخر سه‌گانه فیلم‌های «بتمن» به کارگردانی «کریستوفرنولان» بیستم جولای به نمایش درآمد.

کریستوفر نولان با ساختن قسمت دوم بتمن (شوالیه ی تاریکی) استانداردهای فیلم های ابرقهرمانانه را تغییر داد به طوری که می‌توان تاثیر آن را بر روی فیلم نگهبانان(Watchmen) اثر «زاک اسنایدر» به وضوح مشاهده کرد.
موسیقی متن دو قسمت اول بتمن را «هانس زیمر» و «جیمز نیوتن هاوارد» به صورت مشترک نوشتند که با موسیقی متن نسخه‌های قبلی بسیار تفاوت داشت. با توجه به این که از تم نوشته شده توسط «دنی الفمن» برای بتمن به عنوان یکی از به یادماندنی ترین تم‌های ابرقهرمانانه یاد می‌شود، انتظار می رفت در سری جدید هم از آن استفاده شود ولی به جای آن هانس تصمیم گرفت تم جدیدی برای نیمه‌ی تاریک «بروس وین» بسازد.
موسیقی قسمت سوم را هانس زیمر بدون حضور هاوارد نوشت، با توجه به این که اکثر قطعات ملایم دو قسمت قبل را هاوارد نوشته بود این سوال در ذهن طرفداران به وجود آمده بود که آیا هانس به تنهایی می تواند از پس قسمت‌های دراماتیک فیلم برآید یا نه؟
آلبوم با قطعه ی (A Storm is Coming) آغاز می شود که در واقع یک اینتروی کوتاه و اتمسفریک است و فضای کلی آلبوم را برای مخاطب باز می‌کند و بلافاصله (On Thin Ice) با صدای سولوییست[زن] که با سینتی‌سایزرها همراهی شده است آغاز می شود. هانس از همان ابتدا به شنونده نشان می دهد که می تواند جای خالی جیمز را تا حد قابل قبولی پر کند.
چند ماه قبل از انتشار فیلم، هانس زیمر در سایت های مختلف از طرفداران بتمن خواست صدایشان را ضبط کنند و برایش بفرستند تا آن را در تم بین (دشمن اصلی بتمن در این قسمت) استفاده کند. برای اولین بار در تریلر اختصاصی نوکیا این قطعه شنیده شد که خیلی زود هم مورد توجه قرار گرفت.
در (Gotham’s Reckoning) این چنت به صورت جزیی استفاده شده است. اولین قطعه ی اکشن آلبوم با صدای سینتی‌سایزرهایی که به نوعی‌ یادآور صدای خفاش‌هاست شروع می شود، این آخرین باری نخواهد بود که این صدا را می‌شنوید. در واقع (Gotham’s Reckoning) نسخه‌ی تکامل یافته‌ی تریلر نوکیاست و به جای آن که چنت نقش اصلی را بازی کند سازهای کوبه موسیقی را جلو می برند.
(Mind if I Cut in?) تم زن گربه ای است که با یک پیانوی زیبا و در عین حال مرموز همراهی می شود و به درستی شخصیت زن گربه‌ای را بیان می کند. با توجه به این که «لورن بالفی» (Lorne Balfe) در این قسمت به زیمر کمک کرده می توان حدس زد که این تم را او نوشته است.
قطعات اکشن نسبت به شوالیه ی تاریکی تنوع بیشتری دارند ولی جای خالی آهنگی مثل (Like A Dog Chasing Cars) به شدت احساس می‌شود. طرفداران آهنگ‌های اکشن احتمالاً از گوش دادن به (The Fire Rises) و (Fear Will Find You) و (Imagine the Fire) لذت خواهند برد.
و در نهایت آخرین قطعه‌ی آلبوم که شنونده را به یاد (A Dark Knight) از فیلم قبلی می‌اندازد یک قطعه‌ی هفت دقیقه ای زیباست که در اوج شروع می شود، آرام می گیرد و در آخرین لحظات بر می‌خیزد.
اگر بخواهم یک قطعه را به عنوان بهترین کار این آلبوم انتخاب کنم بدون شک (No Stone Unturned) قطعه‌ی منتخب من خواهد بود، منسجم‌ترین کاری که هانس زیمر طی دو سال اخیر نوشته است. مسلماً این قطعه نوآورانه‌ترین اثر در این مجموعه محسوب می‌شود و جای تعجب دارد که چرا در نسخه‌ی استاندارد ساندتِرَک قرار نگرفته است.
در مجموع هانس زیمر تغییرات اساسی در ساختار موسیقی دنیای بتمن نداده و با هوشمندی اکثر ویژگی های مثبت دو قسمت قبل را به کار برده است. تم‌های جدیدی که برای دشمنان بتمن نوشته، شنونده را در اکثر مواقع راضی خواهند کرد. استفاده از سینتی‌سایزرها (که می توان آن را تاثیر Inception بر کارهای بعدی این آهنگ ساز آلمانی دانست) نسبت به مجموعه‌های قبلی بیشتر و البته بهتر شده و به تیره‌تر شدن فضای کلی کار کمک کرده است. شنیدن صدای پیانو در (Mind if I Cut in?) و (Nothing Out There) هر چند بسیار ساده نوشته شده باشند تجربه‌ی لذت بخشی‌ست. هم‌چنین نباید از نقش هاوارد اسکار(Howard Scarr) به عنوان برنامه نویس سینتی‌سایزرها (یکی از سازندگان U-He Zebra) که بر روی شوالیه‌ی تاریکی (و البته اینسپشن!) هم کار کرده بود در موفقیت این ساندترک چشم پوشی کرد.

امتیاز نهایی: ۸ از ۱۰
قطعات پیشنهادی: (Gotham’s Reckoning)، (Mind if I Cut in?)، (Underground Army)، (Imagine the Fire)، (Rise) و (No Stone Unturned)