با لیلای شعر معاصر

مثل فلوکستین های بیست

مجموعه شعر لیلا کیانی کیا

چاپ اول ۹۴ نشر شمشاد مشهد

«و زن همیشه پرنده‌ای

که لابلای برف‌ها

خودش رابه خواب می زند

خیال کند

جنازه‌اش هنوزگرم است»

(از شعر شماره 10 ص 20.)

اولین کتاب شعر لیلا کیانی کیا ما را با شاعری جنوبی آشنا می‌کند که شعرهایش اقلیمی عاطفی و صمیمی مثل هوای زادگاهش است. هرچند در پاره‌ای از شعرها از جنوب به همه جای جهان سرک می‌کشد و از زنی سخن می‌گوید که مصداق همه زنهای عالم است. زنی که با معصومیت زاده می‌شود. با مظلومیت زندگی می‌کند و غریبانه از دنیا می‌رود در حالی که بهشت را واگذاشته تا سیبهایش

را به آدم ببخشد.

«پاهایت رابرگردان

ازدلشوره های نرفتهٔ زنی

برگرد

باتکه هذیی ازشناسنامه ام

خط بکش مرزها را

مابی سرزمین نبودیم عزیزم»

(شعر 1 ص ۴)

کیانی کیا شاعری نگران است از زاگرس تا گودال ماریانا٬ از جنگ و پلاک تا کودکها و بمبهای عروسکی. از خزر تا خلیج٬ و...

افسردگی زنانه‌اش را حتا فلوکستین های بیست هم درمان

نمی‌کند:

لیلا

لیلا

لیلا

دیولنگی اش می‌پیچد توی نسکافه...

چشمهای توست که مرا در خود می‌کشد

شبیه فلوکستین های ۲۰

که قول داده‌اند خنده‌هایم راپس بگیرند»

عناصر٬واژگان واشیایی که کیانی کیا بر آنها تأکید دارد بیشتر توتم های زنانه هستند و لحن عاطفی و زجر کشیدهٔ زنها را همه جا با خود دارد. چه در مقام مادر٬ یا معشوق یا دختر یا... هر الهه‌ای.

کلماتی مانند پیراهن٬ روسری٬ بغض٬ عروسک٬ آشپزخانه٬ اجاق گاز٬ گریه٬ عطر٬ زن٬ کودک و بادبادک و...

شاعری به شدت عاطفی که گونه‌ای لیلای معاصر است:

اصلن چه فرقی می‌کند؟!

وقتی از زن بودنم

تنها دکمه‌های پیراهن ام را می‌بینی

یا بغض‌های رنگی

که در چند گوشهٔ روسری‌ام می‌خندد»

(از شعر ۴۰ ص ۶۴)

شعرهای لیلای شعر معاصرهرگاه که به ایجاز می‌رسد کاملترند اما هرگاه بلند و طولانی می‌شوند عنان قلم از دست می‌رود. شاعر تا بیانیه‌اش را تمام نکند قلمش را زمین نمی‌گذارد.

خب٬ زن است وپر از بغض و درد. و تا دلش سر نرود مثل «دهن دره‌های داغ کتری»٬ ارام نمی‌گیرد. حتی وقتی از جنگ می‌گوید خودش را با آن یکی می‌کند. مگر نه اینکه زن همیشه درگیر است با خود٬

با عشق٬ با....

«انگار همین جا بود با هم گم شدیم

تو در جزیره‌ای که لیلاهای زیادی را

مجنون کشانده بود

من لابه لای عکسها٬ شعرهای فروغ٬ بندر و تورهای ماهی

گیر

گیر کردم...

.....

شاید

خواب‌هایت

از بوی اشپزخانه ای بیدار شوند