پوروین محسنی آزاد. نام کوچک در شناسنامه نادر. متولّد 1319 بندر انزلی. ده سال در اردبیل. ده سال در بندرانزلی. دیپلم رشتهٔ ادبی از دبیرستان بزرگمر بندرانزلی. فارغ التحصیل رشتهٔ تاریخ از دانشسرایعالی تهران سال 1342. معلّم دبیرستان‌های شهرستان لاهیجان. بازنشستهٔ آموزش و پرورش. ساکن لاهیجان.

در سال 1338 با خواندن داستانِ در غرب خبری نیست نوشتهٔ اریش ماریا رمارک و سه داستان عاشقانه نوشتهٔ ایوان تورگنف در چنبرهٔ داستان کوتاه گرفتار شدم.

مجموعه داستان‌هایی که چاپ شدند و منتشر نشدند:

سایه‌های اردیبهشت 1376 نشر نشانه.

دسته گُل دیروز پریروز 1383 نشر ماه ریز.

زمان که می‌گذرد 1386 نشر فرهنگ ایلیا.

در ستایش دشت ارغوان 1387 نشر فرهنگ ایلیا.

آبیاری آوای کوترکوهی 1390 نشر ماه ریز. یکصد داستان کوتاهِ کوتاه. سیزده داستان حذف شد.

برگزیدهٔ داستان کوتاه، خاکستر علفزار سوخته 1399 نشر ترنگ.

وادی صنوبر_{های لرزان 1399 نشر ترنگ.}

_{در داستان نویسی گمان دارم ریتمِ جمله‌بندی به‌سبک و سیاق نویسنده، مقدّم بر اطاعت از دستور زبان فارسی است. دیالوگ‌ها درهم و برهم شکسته وکتابی نوشته می‌شود. حرف ربط و اضافه و نقطه و ویرگول و پوان‌ویرگول آنچنان رعایت نمی‌شود، چربی و آویزان بر جمله‌بندی‌اند.}

_{به‌آنچه علاقه‌مندم:}

_{هنر سینما، نویسندهٔ داستان از فیلم‌های هنری نکته‌های فراوان می‌تواند بیاموزد. هنر نقّاشی، نقّاشان نیمهٔ دوّم قرن نوزده فرانسه، سبک امپرسیونیسم و پست‌امپرسیونیسم. موزه‌گَردی. گورستان‌گَردی، دیدار از مزار نویسندگان و نقّاشان اروپا. اخترشناسی. مکانیک کوانتومی به‌زبان ساده وعاشق کارتون تام و جری.}

 _{از ما بنماند جز غباری، آن نیز برفت پاره پاره}