یکی از دشواری‌های هستیِ درونیِ انسان در طول تاریخِ بشریت عَدَمِ شناختِ او از مرکزیتِ وجودِ خود و همچنین عَدَمِ وحدت و یکپارچگی در این مرکز بوده که تجلّی و نمودِ آن را می‌توان در سرگردانیِ او در میان سیستم‌های فکریِ شناخت،