فرهنگ و ادبیات اصیل و پویا پایه‌های اصلی تمدن اجتماعی به حساب می‌آیند و هیچ تمدنی بدون معنویت، عدالت، آزادی و احترام به حرمت انسان امکان بقا نخواهد داشت. در قرن بیستم تئوری ادبیات و هنر به صورت مفهوم‌گرا دگرگون شد و در دایره اندیشۀ انسان قرار گرفت. ادبیات در خلاء اتفاق نمی‌افتد و نویسنده بدون ارتباط با اجتماع نمی‌تواند مطلبی بنویسد.