در تاریخ داستان نویسی ترکیه تا پیش از دهه 1980، همواره نویسندگانی پا به عرصهٔ ظهور گذاشتند که داستان را تنها وسیله ارتباطات سیاسی و اجتماعی می‌دانستند و به فرم ادبی و ارزش‌های هنری٬ تکنیک‌های ساختاری و روایی کمتر از محتوا توجه می‌کردند.
در تاریخ داستان نویسی ترکیه تا پیش از دهه 1980، همواره نویسندگانی پا به عرصهٔ ظهور گذاشتند که داستان را تنها وسیله ارتباطات سیاسی و اجتماعی می‌دانستند و به فرم ادبی و ارزش‌های هنری٬ تکنیک‌های ساختاری و روایی کمتر از محتوا توجه می‌کردند.
