یتیمخانه در روی بلندی کوههای کارولینا قرار گرفته است. گاه در زمستان چنان بورانهای سنگینی می‌بارد که به کلی ارتباط یتیمخانه را با دهکده و در واقع با تمام جهان قطع می‌کند. مه، قله کوه را پنهان می‌سازد و برف پیچ و تاب خوران از دره پایین می‌لغزد و چنان باد سختی می‌وزد که پسرهای یتیمخانه که هر روز دو بار شیر را به کلبه کودکان می‌برند با انگشتانی که از درد و کرختی سخت شده‌اند، به یتیمخانه می‌رسند.
