نمیخوام حرف تکراری بگم یا ادای عاشقا رو در بیارم
با این که توی قرن پست مدرنیم، هنوز دیوونگی رو دوست دارم

یه حس مشترک بین من و توست، که تو هیچ داستانی گفتنی نیست
رو تیتر هر رسانه از تو حرفه، میگن شایسته تر از تو زنی نیست

با لبخندی شبیه راز لیزا همیشه سوژه عکسام میشی
باهات میشه تو اسکارم درخشید، هنرمندی که من میخوام میشی

کنارت شهر مثل شانزه لیزه است، چراغونی و گرم و شاعرانه
یه کافه، دو تا فنجون قهوه تلخ، یه بانو، رقص تانگو با ترانه

چقدر جذابی و حرفات زیباست، تو رفتارت مثه یک شاهزاده است
تمام نقش های تخت جمشید، کنار تو یه نقاشی ساده است

زمان آهسته میشه وقتی موهات، پریشونیشو دست باد میده
یقین دارم تو رو از روز اول، خدا اینقدر زیبا آفریده