Zamanı kat yerlerinden açsak, 

bilirmisin, o dünyevi gülden 

iz kalmaz!

Kurtuluruz böylece ağırlıktan.

Ruhumuz da eksik taylar gibi

ordan oraya koşup durmaz.

İşte mürûru zamana uğradı insan.

Kaslarımda çırpınırken karanlık,   

tekinsiz bir nişan. Kendi olmayan

Öteki’nin de uçurumuna sığmaz.

Uyurgezer coğrafya… Uçucu temas!

Buralarda, bu mahşeri harf pazarında, 

şaire aynadan başka nesne satılmaz.

Toprak, Su, Hava, Ateş… Dört kadim 

unsur= Arz!.. Hepsinden öğrendiğim

tek Sır şudur:

Şark’ta hakikat aynasız anlaşılmaz’