حرف و عمل

بعد از اینکه ازدواجش حتمی شد، پسر و والدینش شروع به سفارش چیز­های قیمتی برای جهیزیه کردند. داماد سفارش داده بود در جهاز دختر تلویزیون رنگی و موتور هم باشد. پدر دختر باز­نشسته شده بود. بعد از بازنشستگی هر پولی که دستش آمده بود را خرج عروسی سه خواهرش کرده بود اما چون قرار ازدواج قطعی شده بود و کارت­های دعوت هم پخش شده بود، برای برآوردن درخواست پسر و والدینش چیزی کم نگذاشت.

روز بعد از عروسی وقتی اتاق شوهرش را بررسی می­کرد، جایزه­ های داخل کمد توجهش را جلب کرد. شوهرش به او گفت که این جایزه­ها به خاطر کسب مقام­های مختلف به او داده شده است. به لوحی اشاره کرد و گفت: «این لوح به خاطر کسب مقام اول مقاله نویسی بین مدارس بهم داده شده.»

زن پرسید: «عنوان مقالت یادت هست؟»

شوهر گفت: «بله، موضوع داغ این روزها، جهیزیه یک لعنت اجتماعی است!»

-------------------------------------------------------------

انسان غریب

او ثروتمند شده بود و تمام زندگی­اش صرف جمع کردن ثروت بود. در شهر چندین آسمان خراش داشت و هزاران روپیه در بانک. او همیشه می­گفت که در دنیا ثروت همه چیز است ولی وقتی دچار بیماری لاعلاج شد و پزشکان او را جواب کردند، آن شخص ثروتمند، بیچاره و بی­اختیار روی تخت افتاد و به پسرش گفت: «پسرم من توی این دنیا واسه اینکه زندگی آروم و با­آسایشی داشته باشم، ثروت زیادی جمع کردم اما امروز این ثروت واسه زنده نگهداشتن من به کارم نمیاد و واسه جایی که قراره همیشه زندگی کنم چیزی جمع نکردم. پسرم امروز انباری از ثروت دارم اما با این وجود نمی­تونم زنده بمونم. چقدر بیچاره و غریب شدم که دارم می­میرم اما دست راستم خالیه. خدا به این غربت من رحم کنه!!»