1-

برای اینکه خدا

تنها نباشد

خدا!

انسان را خلق کرد

انسان برای اینکه تنها نباشد

خدا را پیدا کرد

2-

گنجشک جیک جیک می کند

شاید...مهمان بیاید

خدایا....

مهمانمان بهارباشد

3-

اگرروزی

آفتاب ازیاداش برود

که ازخواب برخیزد

چه اتفاق می افتد؟!

4-

من ازاشغالگرنفرت دارم

که چه آرزومی کنم

وجب به وجب تن تو را

اشغال کنم

نفت ودوست داشتن

دمکراسی را

زیرپا می گذارد

5-

فقرمهمان آواره و

رنگ خاکستری و

دست وپا ترکیده است

که تنها درخانه ی مستمندان

آرامش می گیرد

6-

شب«نقاش»کلاسیکی است

که تنها عکس ماه و

ستاره و

سایه ی مرده ای را

بتصویرمی کشد

7-

خدا چقدرسنگ دل است

زندگی رابوجودآورده

خداچقدرمهربان است

مرگ را بوجودآورده

8-

شب تا سپیده دم

پاسبان دل خودمم

که مبادا...

گربه ای گرسنه

ببرداش وطعمه ی خویش کند

یاکه دختری آن را

بدزداش وببرداش

9-

بادبرف راآب می کند

عشق نیزدلم را

برف به سیل تبدیل می شود

دلم نیزبه آفتاب

10-

کینه اززنبورعسل دارم

که عسل را

برای سرمایه داران

درست می کند

11-

عکس لبت را

روی بیابانی به تصویرکشیدم

همه ی بیابانهای جهان

سرشارشدنداز

گل وگنجشکهای زیبا

12-

ای مادرجان

من به دنبال ات می آیم

همچون آن سگهای که

به دنبال بوی نان گرم و

گوشت...می گردند

همچچون آن شعر...

که به دنبال دلم می آید

همانند آن جاسوسهای که

به دنبال شاعرمی گردند

13-

به پروانه بگوئید:

دیگر پیش کی می آئید

درین جا گل

به شکوفه نمی نشیند

درین جا«باد»

دیگرباگل

هم صحبت نیست

14-

ماخیلی عجیب ایم

لحظه هایمان را

به ساعت می سپاریم

ماخیلی عجیب ایم

دریا رفیق مان است و

نامه ای را نیز...

برایش نمی نویسیم

ماخیلی عجیب ایم

ابر«مادرمان»است و

حتی یک بارنیز...

جویای حال واحوال اش نمی شویم

15-

ساکت شوئید

شمع ای برافروخته شده

به احتمال زیاد

برای پیشواز«زایش»

کودکی باشد

16-

درخیابانها!

تیراندازی نکنید

تاکه مبادا....

پیکرشهیدی

شهیدشود

17-

بعدازهرجنگلی

خانه ها به جنگل تبدیل می شوند

گورستان نیز...به خانه

18-

زن که خندید

خدا با جمله های خنده های زن

آفتاب را بوجودآورد

که مردنیز گریست

خدا سریع 

ازاشکهای مردرا

جمع کردوبه دریا 

تبدیل کرد

19-

کی شاعرم...

کودکی ام درحسرت آفتاب وبرف

اهل شیدایی آفتاب وبرف

نامم رانهادند:

شاعر

20-

می خواهم!

درخت توت ای شوم

درباغچه ی خانه تان

که چنانچه روزی پیرشدی

ازشاخه ام عصایی بساز

21-

«شادی» ستاره ای دور...دوراست

باچشم نمی شود دیداش

اما دانشمندان

همان گونه که خودمی گویند:

گاه گاه میشود

با«تلسکوب»دیداش

22-

به حضرت مریم بگوئید:

آیاهیچ بیزارنشده است

ازاینهمه شیون وزار

اکنون روزی هزارهزار

مسیح مصلوب می شوند

نه خدا ازآن آگاه است

ونه شهر

به حضرت مریم بگوئید:

دیگرمویه مکن

سده ی گریه تمام شده است

الان سده سده ی تفنگ است

چراتفنگ نمی خری؟؟!!

به حضرت مریم بگوئید:

به یادیگانه فرزنداش

ستاره ی کلیساهارا

بااشک وخون سرخ نکند

23-

حقیقت دارد که می گویند:

آسمان شیشه ی مرکب است و

ستاره نیز سروده ی خداست

حقیقت داردکه می گویند:

دل شاعر

بزرگترین جهان است

24-

باد درختها رامی شکند

انگارشاعردیوانه ای است 

که شعرهای خودرا

پاره می کند

25-

نه دریا

سرزمین دارد

نه باد

نه شاعر....!

26-

مردان خیلی بی صفت اند

به جنگ که می روند

هیچ به زنهایشان نمی اندیشند

یک راست به گورستان می روند

27-

می خواهم بدانم:

موش که 

به تله می افتد

به چه چیز می اندیشد

28-

سرزمینم را

که دیدم:

ریش سپیداش 

دراز...درازشده بود

کیف بزرگی را

کول کرده بود

می گفت:

من نیزدرین جا

تنهای تنها

چکارکنم

می خواهم به اروپا بروم

29-

حس هفتم

بمن می گوید:

«آتش»

خشم بزرگ 

خداونداست

30-

ابر!

درد زایمان گرفت

شب تا سپیده دم

ازدرد زایمان نالید...نالید

تاکه سرانجام

صبح سیل رازائید

31-

سیاست

هزارراه دارد

نهصدونود نو راه اش

ختم می شود

به اول خط مفدم جنگ

32-

صندلی چه می داند

پادشاه بررویش نشسته است

یااینکه خر

33-

درگورستان جنگ است

می گویند:

مرده های فقیر

می خواهند...

مزارگورهای سرمایه داران را

اشغال کنند

34-

قامت روسپی هارا

بااشک بشوئید

سیاسی رانیز

با بارش سنگها