بررسی «جایزه ادبی پولیتزر» قسمت اول «سمیه سیدیان»/ اختصاصی چوک

چاپ تاریخ انتشار: 28 دی 1395

رمان‌ها و داستان‌هایی که جایزه‌هایی ادبی به آن‌ها الصاق می‌شوند، اعتبار بیشتری دارند؛ از این رو بر آن شدیم تا تعدادی از این جوایز را بررسی کنیم. از این شماره، قرار را بر این گذاشتیم تا جایزهٔ معتبر و ادبی هنری پولیتزر را معرفی کنیم. جایزهٔ پولیتزر جایزه‌ای در حوزه‌های مختلف روزنامه نگاری، ادبیات و موسیقی می‌باشد که بخش‌های گوناگونی را شامل می‌شود. این جایزه به نام بنیان گذار آن جوزف پولیتزر، که روزنامه نگار مجاری تبار امریکایی بود، در سدهٔ 19 میلادی نام گذاری شده است.

هم چنین هر ساله بنیاد پولیتزر جایزه‌های نیم میلیون دلاری خود را به بهترین عکس‌های خبری جهان به عنوان بهترین عکس‌های خبری اهدا می‌کند. در واقع نمی‌توان، دنیای روزنامه نگاری و ادبیات را از هم جدا دانست. جوزف پولیتزر در سال 1864 به امریکا مهاجرت کرد و پس از پایان جنگ کار خود را در روزنامهٔ سنت لوئیس میسوری شروع کرد. او بالاخره پس از سال‌ها تلاش در سال 1872 امتیاز روزنامهٔ پست را به مبلغ 3 هزار دلار خرید. در سال 1879 دو روزنامهٔ سنت لوئیس دیسپچ و سنت لوئیس پست را به طور همزمان خرید. او در این روزنامه عقاید پوپولیستی خود را به راحتی عنوان می‌کرد. او داستان‌های مورد علاقهٔ مردم را در آن چاپ می‌کرد. او مدرسهٔ روزنامه نگاری تأسیس کرد. بالاخره در سال 1917، آرزوی پولیتزر به تحقق پیوست و نخستین جوایز پولیتزر به منتخب‌های خبرنگاری، ادبیات، نمایشنامه، تاریخ و بیوگرافی اعطا شد. با مرور زمان این جایزه دستخوش تغییر شد، هیأت نظارت به انجمن جایزهٔ پولیتزر تغییر نام داد و اکنون تعداد این جایزه‌ها به 21 رسیده است.

جایزه ی پولیتزر برای داستان یکی از هفت جایزهٔ پولیتزر امریکایی است که هر ساله برای داستان، نمایش نامه و موسیقی اعطا می‌شود. داستانی که توسط یک مؤلف امریکایی که ترجیحاً در برخورد با زندگی امریکایی نوشته و در طی تقویم سال پیش چاپ شده باشد به رسمیت می‌شناسد. جایزهٔ پولیتزر برای رمان، یکی از پولیتزرهای اصلی بود که برای برنامه‌ای با هفت جایزه در سال 1917 افتتاح شد، اما 4 مورد از آن‌ها در همان سال اعطا شد. جایزهٔ پولیتزر برای داستان، رمان، شعر، موسیقی، نمایش نامه، تاریخ نگاری، زندگی نامه و خود زندگی نامه اعطا می‌شود. پولیتزر رمان در سال 1918 افتتاح شد. از سال 1980، معمولاً دو نفر دیگر در کنار برنده به عنوان فینالیست‌ها اعلام می‌شود. در 31 سال تحت عنوان «رمان»، 27 بار و در 66 سال تا سال 2013 تحت عنوان «داستان»، جایزه اهدا شده است. 11 بار نیز شامل سال اول جایزه اعطا نشده است. این جایزه هیچ گاه به دو نفر یا دو اثر تعلق نگرفته است، به عبارتی تقسیم نشده است.

سه نویسنده نیز هر کدام برندهٔ دو جایزه در ردهٔ داستان شده‌اند: بوث تارکینگتن، ویلیام فاکنرو جان آپدایک.

اولین برندهٔ جایزهٔ ادبی پولیتزر برای داستان، ارنست پول بود. وی از نویسندگان نه چندان معروف امریکایی بود که در سال 1880 میلادی متولد شد و در سال 1950 مبلادی در گذشت. آثار به جا مانده از او: خانوادهٔ او، دهکده، ملت افسرده، مرد کوچک افسرده، بندر، صدای خیابان، کور و با چشمان شرقی.

داستان خانوادهٔ او برندهٔ در سال 1918 جایزهٔ پولیتزر شد.

جان هویر آپدایک نویسنده، رمان نویس و منتقد ادبی در 18 مارس 1932 میلادی در ریدینگ پنسیلوانیا متولد شد و در 27 ژانویهٔ 2009 میلادی، در حالیکه 76 سال داشت، بر اثر سرطان ریه، در شهر دنورس ایالت ماساچوست امریکا درگذشت. او از سال 1955 همکاری‌اش را با مجلهٔ نیویورکر آغاز کرد و زود در نثر و شعر و نقد مشهور شد. شهرت او بیشتر به علت چهارگانهٔ خرگوش‌ها از جمله: «خرگوش، بدو»، «خرگوش، برگرد»، «خرگوش پولدار است» و «خرگوش در آرامش» می‌باشد. او بیش از 60 رمان، مجموعه داستان کوتاه و شعر و نقد ادبی در کارنامهٔ کاری خود دارد. او نگارش مجموعهٔ خرگوش‌ها را در سال 1960 و با رمان «خرگوش، بدو» شروع کرد. این رمان او را به عنوان یک رمان نویس برجسته تثبیت کرد. این سری رمان‌ها دربارهٔ شخصیتی با نام «هری ربیت» انگسترام است که داستان زندگی او در این مجموعه پیگیری می‌شود. قهرمان اصلی این رمان‌ها در قالب یک بسکتبالیست دبیرستانی، فروشنده، خانه دار، و شوهر خیانتکار به عنوان نمادی از طبقهٔ متوسط جامعهٔ امریکا، ظاهر می‌شود. در آثارش بیشتر به تنش‌ها و سرخوردگی‌ها و واماندگی‌های جامعهٔ متوسط و معاصر امریکایی پرداخته و اثرات این شرایط و موقعیت‌ها را بر عشق و ازدواج تصویر کرده است. برخی دیگر از آثار او: جشن نوانخانه (1959)، سانتور (1963)، زوج‌ها (1968)، جادوگران ایست ویک (1984)، نسخهٔ راجر (1986) و اس (1988) از جمله رمان‌های او هستند. او در سال 2000 در زمینهٔ نقد ادبی کتابی با عنوان «مادهٔ بیشتر»: مقاله و نقد منتشر کرد. ■