تکرار لحظه در پنج نقطه

شاید کمتر کسی این تابلوی معروف را ندیده باشد؛ ناپلئون بناپارت سوار بر اسبی زیبا که روی پاهایش بلند شده و باد لای یال اسب و شنل فرمانده پیچ خورده. تصویر نافذ و تأثیرگذاری است.

در بهار سال 1800 میلادی ناپلئون تصمیم به لشگرکشی به ایتالیا می‌گیرد، برای بازپس‌گیری قلمروی تصرف شده توسط اتریشی‌ها در سال‌های پیشین و ناپلئون می‌خواست ارتش اتریش را از طریق عبور از مسیر آلپ غافلگیر کند که همین‌طور هم می‌شود.

عبور ناپلئون از آلپ عنوانی است که نه به یک اثر بلکه به پنج نسخه از یک پرتره ناپلئون بناپارت اطلاق می‌شود که توسط نقاش فرانسوی داوید بین سال‌های 1801 تا 1805م کشیده شده‌اند. پس از کشیده شدن پرتره اصلی، ناپلئون به داوید دستور داد که از پرتره کشیده شده، سه‌نسخه دیگر هم تهیه کند: یکی برای قلعه سنت کلود، یکی برای کتابخانه اینوالیدز و سومی برای قصری در میلان. نسخه پنجم را که خود داوید به‌صورت شخصی کشیده بود، نزد خودش تا زمان مرگش باقی ماند.

نقاشی اصلی تا سال 1812 در مادرید باقی ماند، و پس از آنکه جوزف بناپارت از پادشاهی فرانسه کناره‌گیری کرد آن را با خودش به محل تبعیدش برد؛ به ایالت نیوجرسی آمریکا. این نقاشی پس از او همین‌طور نسل به نسل گشته تا اینکه در سال 1949، اوژنی بناپارت که نواده بزرگ برادر جوزف بناپارت محسوب می‌شده، آن‌را به موزه مالمایسون می‌بخشد. نسخه قلعه سنت کلاد (1801)، در سال 1814 توسط سربازان پروس از محل خود جا‌به‌جا شد و به شاه پروس تقدیم گشت. این نسخه هم حالا در قصر شارلوتن بورگ در برلین است. کپی سال 1802 برای کتابخانه اینوالیدز هم اکنون در قصر ورسای می‌باشد.

نسخه سال 1803 که به میلان منتقل شده بود در سال 1816 توسط اتریشی‌ها مصادره شد. اگرچه مردم میلان کوتاه نیامدند و تا سال 1825 در میلان ماند. اما در نهایت این تابلو در سال 1834 به وینا برده شد و تا به امروز جزو افتخارات مصادره شده اتریشی‌ها محسوب می‌شود.

نسخه نگهداری شده توسط خود داوید، در سال 1850 توسط دختر داوید به ناپلئون سوم تقدیم شد. اما در نهایت در سال 1979م این نسخه به موزه قصر ورسای داده شد.