منتشر شده در ماهنامه شماره 6 ادبيات داستاني چوك

1-    سیگار بکشید. نویسنده ای که سیگارنکشد که نویسنده نیست. اگرسیگار برایتان به قول بعضی بچه ها ضاقارت شده پیپ بکشید. جدیدا مد شده که درکلاس های داستان نویسی بعضی ها پیپ کشیدن هم مد شده. انگار این کار خیلی نشان می دهد که شما نویسنده حرفه ای هستید. مهم نیست که فهم و شعور این را ندارید که دود سیگارو یا پیپ شما برای سلامتی دیگران مضر است شما فقط خودتان را نویسنده نشان دهید.

2-    درباره کتاب هایی صحبت کنید که کمتر کسی خوانده و به دیگران بگویید فلان کتاب را خونده اید؟ و اومی گوید نه. اینجاست که شما می توانید خودتان را خیلی حرفه ای نشان دهید و بگویید ای بابا ازعرصه نویسندگی به دوری این را که نخواندی نصف عمرت برفناست.

3-    برای اینکه نشون بدهید که چقدرنویسنده حرفه ای هستید بزرگان ادبیات را مسخره کنید و کارهایشان را بی ارزش جلوه دهید. مثلا بگویید تولستوی عددی نبود. یا بگویید صادق هدایت غیر از بوف کورچی نوشته و حالا مثلا همان بوف کور چه کار شاقی است؟ مواظب باشید که ذهن مخاطب شما به این سمت نرود که بپرسد حالا خودت چه غلطی کردی ؟

4-    حتما حتما حتما به سمت ناشرهایی برای چاپ کتاب بروید که با دهها منتقد و روزنامه نگار درارتباط هستند و درزمان چاپ آنها درباره کتابتان هرچه قدرهم که مزخرف باشد نقد می نویسندو چندین بار تجدید چاپ می شود. البته بعد ازمدتی همه متوجه می شوند که سرشان کلاه رفته و آن اثر بر اساس تبلیغات به فروش رفته نه بنا بر ارزش هنری اش. اما دیگر کار ازکار گذشته و شما وناشرتان به پول خوبی رسیده اید.

5-    این یکی خیلی خیلی مهمه و جدیدا باب شده. خودتان را به گلشیری و میرصادقی و... وصل کنید. مثلا بگویید که شاگرد این ها بوده اید. بعضی ها که اصلا سن و سالشان به هوشنگ گلشیری هم نمی خورد خودشان را شاگرد او معرفی می کنند. اصلا سعی نکنید نویسنده مستقلی نشان بدهیدفقط سعی کنید ازپاچه بزرگان آویزان شوید.

6-    سعی کنید که جشنواره برگزار کنید. برگزاری جشنواره هم ازآن دست کارهایی است که خیلی مد شده وباعث محبوبیت شما به عنوان یک نویسنده می شود. تازه بعدش بنویسید که داوران بعدا معرفی می شوند. بعدا هم نیازی نیست که داوران را معرفی کنید چون مردم این مملکت اگر حافظه درست حسابی داشتند که وضعشان این نبود و مطمئن باشید بعدا هم ازشما نمی پرسند که داوران چه کسانی بودند. تازه این که چیزی نیست انقدرمراحل گزینش داستان ها رو طولانی کنید که شرکت کنندگان ازاینکه بخواهند بدانند که برگزیده که بوده هم صرف نظر کنند. جشنواره های زیادی برگزار شده که ما هم نفمیدیم برگزیدگان آن که بودند.