تئاتر کار کردن یک نوع بیماریست.
عامر مسافر آستانه متولد 1364 است او کسی ست که کارگردانی نمایش "صور اسرافیل " را بر عهده دارد. با وی مصاحبهای داشتیم که شما را به خواندنش دعوت میکنیم. این نمایش به نویسندگی سیاوش پاکراه تا سیزدهم تیر ماه در ایرانشهر ساعت 19 اجرا میشود.
سلام متشکرم که وقتتان را در اختیارمان قرار دادید.
سلام خواهش میکنم، بنده در خدمتم.
چند سال است که به فعالیت تئاتر مشغول هستید؟
از سال ۱۳۷۳ و در سن 9 سالگی فعالیتهای هنری خود را با بازیگری شروع کردم. پس از چندین سال بازیگری وارد حیطهٔ حرکت شدم و در نمایشهای حرکتی گوناگونی فعالیت داشتم و سابقهٔ کریوگرافی (طراحی حرکت) در کارهای مختلفی را دارم، در سال ۱۳۹۲ اولین کارم را کارگردانی کردم (پروانگی) و سپس دومیم تجربهٔ کارگردانی که هم اکنون در سالن استاد سمندریان تماشاخانهٔ ایرانشهر در حال اجراست (صوراسرافیل)
آیا دانش آموختهٔ رشته هنر هستید؟
خیر، تاکنون تحصیلات آکادمیک در رشتهٔ هنر نداشتم
از پروسه کارگردانی این کاربرایمان بگویید؟
در دو تجربهای که داشتم، پروسهٔ کارگردانی برای من از تصاویر ذهنی شروع شد از تصاویر به فضای کلی کار و سپس به ایدهٔ اصلی میرسم و بعداز کارکردن روی ایده به طرح کلی نمایش، سپس طرح کلی را با نویسنده در میان میگذارم که در نهایت به نمایشنامه ختم میشود، لازم بذکر است که تیم طراحی از هنگامیکه طرح نمایش شکل میگیرد در جریان کار
قرار میگیرند و گپ و گفت ها و اتودهای کاری آغاز میشود. سپس کم کم بازیگران انتخاب میشوند و تمرینهای دورخوانی و...
دغدغهٔ اصلی " صور اسرافیل" چیست؟
دغدغهٔ اصلی صور اسرافیل تأثیرات جنگ و خشونت بر روابطِ انسانی و اخلاق است.
فکر میکنید تئاتر خصوصی و مستقل توانسته جایگاه خوبی در میان تماشاگران پیدا کند؟
تئاتر خصوصی بیشتر از آنکه بخواهد جایگاه خوبی بین تماشاگران پیدا کند باید تلاش کند جایگاه قابل قبولی بین تئاتریها داشته باشد، تئاتر خصوصی فقط واژه ایی است که در برابر تئاتر دولتی قرار دادهایم و این دو تقریباً هیچ فرقی باهم ندارند، تئاتر خصوصی باید تلاش کند از بارِ سنگینی که بدوش گروههای تئاتریست کم کند، نه اینکه باری اضافه کند، من فکر نمیکنم فقط به این دلیل که شخصی فضایی را اجاره کند و پس از صرف هزینههای معمول آن فضا را تبدیل به سالن تئاتر (که غالباً هیچ یک از استانداردهایی که سالنهای تئاتر باید دارا باشند را ندارند) کند و سپس به گروههای تئاتری اجاره بدهند، نمیشود گفت که این تئاتر خصوصی است. البته که دراین وضعیت أسفناک تئاتر، اضافه شدن چند سالن که قابلیت اجرای نمایش دارند را باید به فال نیک گرفت و امیدوارم تعدادشان بیشتر هم بشود، فکر میکنم به این شکل شاید تعداد مخاطبان تئاتر هم افزایش پیدا کند که این اتفاقیست که تئاتر ما بیشتر از هر چیزی محتاج آن است.
آیا کار کردن و اجرایی کردن یک نمایش برای جوانان امثال شما به راحتی بوده؟
فکر نمیکنم کسی به راحتی بتواند تئاتر کار کند. حتی بزرگترهای تئاتر هم راحت نمیتوانند کار کنند. نسبتِ سالن اجرا به متقاضی اجرا، همیشه یکی از بزرگترین معضلاتی است که تئاتر ما با آن مواجه بوده و خواهد بود، سالنها به
ناچار در یک نوبت اجرا میزبان دو گروه نمایشی خواهند بود (البته در برخی سالنهای خصوصی این عدد به سه و چهار اجرای مختلف در یک سالن و یک روز هم میرسد) این اتفاق شاید کمی از مشکلِ نسبیتِ تعدادِ متقاضی به تعداد سالن بکاهد ولی قطعاً صدها مشکلِ جدید برای گروههای تئاتری ایجاد میکند که حتماً تأثیراتش را روی کیفیت کارها میتوان بوضوح دید. کیفیت نورپردازی و دکور و...
مشکل بزرگتر اینکه کار در وزارت کار تعریفی دارد که ما تئاتریها اصلاً در هیچ جای این تعریف قرار نمیگیریم، مثلاً میانگین پروسهٔ زمانی که گروه درگیر یک کار است، سه ماه است (دوماه تمرین ویک ماه اجرا) ولی دستمزدی که به بسیاری از اعضای گروه تعلق میگیرد در خوشبینانهترین شکل ممکن، حقوق یکماه کارگری با تعریف وزارت کار است پس با این حساب تئاتری بودن نه تنها شغل نیست بلکه یک نوع بیماریست.
آیا گروه مستقلی دارید و قبل آن در گروهی مشغول کار بودید؟
از آغاز فعالیتهایم با گروههای بسیاری همکاری کردم، عضو چند گروه هم بودم که اغلب آنها دیگر فعالیت نمیکنند در حال حاضر گروه مستقلی نداریم ولی با تیمی کار میکنم که هرکدام جزء بهترینهای کارشان هستند و امیدوارم درابتدا بتوانیم دوستیهایمان را حفظ کنیم و در کنار آن همکاریهایمان را ادامه دهیم.
این فرضیه درست که کارهای هنری به خصوص تئاتر درآمد قابل توجهی ندارد از نظر شما درست است؟
این فرضیه نیست، حقیقتی است که در جواب سئوال ۶ در موردش توضیح مختصری داد.
از تجربه کار با بازیگران مهمان از گروه بازی بگویید.
همانطور که گفتم از ۹ سالگی وارد تئاتر شدم و بصورت جدی ترشروع به تئاتر دیدن کردم، گروه تئاتر بازی رو از بچگی دنبال کردم و اکثر کارهایشان را دیدم، در صور اسرافیل افتخار همکاری با خانم فاطمه نقوی و آقای آتیلا پسیانی را داشتم، زیاد اهل تعارف نیستم، پس خیلی کوتاه بگویم که کلمهٔ حرفه ایی بسیار برازنده است برایشان و هیچ مشکلی باهم نداشتهایم. به شخصه ازایشان یاد گرفتم و همکاری با آنها لذت بردم و امیدوارم در آینده باز هم بتوانم از حضورشان استفاده کنم.
بسیار متشکرم.■
نخستین بانک مقالات ادبی، فرهنگی و هنری چوک
http://www.chouk.ir/maghaleh-naghd-gotogoo/11946-01.html
داستان های حرفه ای ادبیات ایران و جهان را از اینجا دانلود کنید.
http://www.chouk.ir/downlod-dastan.html
دانلود ماهنامههاي ادبيات داستاني چوك و فصلنامه شعر چوک
http://www.chouk.ir/download-mahnameh.html
دانلود نمایش رادیویی داستان چوک
http://www.chouk.ir/ava-va-nama.html
دانلود فرم ثبتنام آکادمی داستان نویسی چوک
http://www.chouk.ir/tadris-dastan-nevisi.html
فعاليت هاي روزانه، هفتگي، ماهيانه، فصلي و ساليانه كانون فرهنگي چوك
http://www.chouk.ir/7-jadidtarin-akhbar/398-vakonesh.html
بانک هنرمندان چوک صحفه ای برای معرفی شما هنرمندان
http://www.chouk.ir/honarmandan.html
شبکه تلگرام کانون فرهنگی چوک
https://telegram.me/chookasosiation
اینستاگرام کانون فرهنگی چوک
http://instagram.com/kanonefarhangiechook
بخش ارتباط با ما برای ارسال اثر