از آغاز آشنایی‌تان با عمران صلاحی برایمان بگویید.

آشنایی من با عمران صلاحی به سال 1344 بر می‌گردد که در روزنامه‌ی توفیق با هم همکار شدیم. یادم می‌آید که با یک دوچرخه‌ی زنگ‌زده هر روز از محله‌ی جوادیه به روزنامه می‌آمد و سر و وضعش نشان می‌داد که از وضعیت مالی خوبی برخوردار نیست. لباس‌هایش همان یونیفرم خاکستری رنگ و خشن مدرسه بود و همان‌طور که می‌دانید در پای بسیاری از نوشته‌هایش امضای بچه‌ی جوادیه نقش بسته و شعری به همین نام نیز در دفتر اشعارش وجود دارد.

پس از روزنامه‌ی توفیق من مدتی به آلمان رفتم و پس از برگشتن دوباره در مجله‌ی گل آقا با‌هم همکار شدیم. اما بعد از مدتی گل آقا هم بسته شد و ملاقات‌های ما به مجالس هنری، کافه‌ها و جاهایی از این دست محدود شد.

به نظر شما مهم‌ترین ویژگی‌های هنری عمران صلاحی در چیست؟

عمران تنها یک طنز‌نویس نبود، او شاعری طنز‌نویس بود که آثار ارزشمندش در خارج از کشور نیز چاپ و منتشر گردید. جالب است بدانید که او علاوه بر نوشتن، کار طراحی و کاریکاتور نیز انجام می‌داد، اما در این زمینه به شهرت خاصی دست نیافت.

به نظر من: مهم‌ترین ویژگی آثار عمران صلاحی ایرانی بودن آن‌هاست. او با اتخاذ سبک و شیوه‌ی خاص خود از مفاهیم ایرانی و همچنین آذری بهره جسته است و همین موضوع موجب شده تا طرفداران زیادی در بین مردم ترک‌زبان نیز پیدا کند که من متأسفانه خیلی دیر، در روز خاک‌سپاری ایشان متوجه محبوبیتش در میان ترک‌ها شدم، چرا که عده‌ی زیادی از شهرهای مختلف آذربایجان برای تشییع جنازه‌اش آمده بودند.

یکی دیگر از محاسن عمران صلاحی، حضور چشم‌گیر او در گردهمایی‌های ادبی بود. او در اکثر جلسات هنری و ادبی حضور می‌یافت و در مورد آثار هنرمندان بحث و سخنرانی می‌کرد که یکی از آن اشخاص خوشبخت من بودم. البته به جز سخنرانی، چندین مقاله نیز درباره‌ی کارهای من نوشته است. همچنین مقدمه‌ی یکی از کتاب‌های من نیز توسط او نگاشته شده که تحت عنوان (قهوه خانه) در آینده منتشر خواهد شد.

عمران صلاحی همیشه در عرصه‌ی هنر بود. با وجود درآمد کمی که از نوشتن عایدش می‌شد هیچ‌وقت از هنر خود دل‌سرد نشد و خوشبختانه عشق و هنر دوستی او در رگ‌های خانواده‌اش نیز جاری است. پسرش، یاشار صلاحی علاوه بر گردآوری و انتشار آثار به‌جا مانده از پدر، خود نیز در حال حاضر یک طراح و کاریکاتوریست حرفه‌ای است و چندین کتاب مصور از کارهای او چاپ و منتشر شده است.

فکر می‌کنید وضعیت طراحی و کاریکاتور ایران در حال حاضر چگونه است؟

خوشبختانه هم اکنون در این زمینه جوانان با استعدادی داریم. قبل از انقلاب تعداد طراحان و کاریکاتوریست‌ها انگشت شمار بود، اما بعد از انقلاب روز به روز بیشتر و بیشتر شد که اکثر آن‌ها در کشورهای خارجی حائز رتبه‌های برتر هنری شده‌اند. اما متأسفانه تعداد مجلات و نشریات فعال در این زمینه بسیار محدود است و از این گذشته، مزد و حقوق این هنرمندان به هیچ وجه قابل قبول و کافی نیست.

مشکل دیگر این است که چون در سال‌های گذشته برخی از روزنامه‌ها به دلیل انتشار برخی کاریکاتورها توقیف شدند، روزنامه‌ها و مجلات دیگر نسبت به کاریکاتور محافظه کارانه عمل می‌کنند. کاریکاتورهایی که یا دچار کژ‌فهمی شدند، یا