اسکات کوسار درست زمانی که از مدرسه‌ی فیلمسازی فارغ‌التحصیل شد فیلمنامه‌ی ماشینیست را نوشت. بعد برای چند سال آن‌ را به تمام استودیوهای هالیوودی ارائه داد، همه اتفاق نظر داشتند که فیلمنامه‌ تا حدودی خوب است، اما به خاطر سیاه بودن فیلم حاضر نبودند بودجه‌ای برای ساخت آن در نظر بگیرند. برد اندرسون که کارگردانی فیلم را برعهده گرفته بود به کمک کوسار آمد، اما تقریباً تمام استودیوها و تهیه‌کننده‌های آمریکایی به خاطر چیزی که آن را "زیاد عجیب‌بودن" فیلمنامه می‌دانستند دست رد به سینه‌ی آن‌ها زدند. تا اینکه خولیو فرناندز و دو اسپانیایی دیگر حاضر شدند فیلم را در اسپانیا تهیه کنند. ماشینیست با بودجه‌ی پنج میلیون دلاری در بارسلونای اسپانیا ساخته شد اما

چون تهیه‌کنندگان می‌خواستند لوکشین فیلم شکل‌و‌شمایل لوس‌آنجلس را داشته باشد طراحان صحنه مجبور بودند نماهای داخلی و خارجی را با آیتم‌هایی که ظاهر آمریکایی داشتند طراحی کنند. این کار شامل سیگارها، مشروب‌ها، تابلوهای رانندگی، تلفن‌های عمومی، ماشین‌ها، شماره‌ پلاک‌ها و خیلی چیزهای دیگر می‌شد؛ آن‌ هم در محله‌ای که اسکات کوسار آن را یکی از بدترین محله‌های بارسلونا می‌دانست.

نهایتاً ماشینیست توانست در جشنواره‌های مختلف و بیشتر اروپایی-اسپانیایی نامزد دریافت بیست جایزه شود و ده تای آن‌ها را بدست بیاورد. اما تقریباً همه اذعان دارند که این فیلم اگر در آمریکا و یک استودیوی هالیوودی تهیه می‌شد می‌توانست به موفقیت‌های خیلی بیشتری دست پیدا کند. بیشتر سینما دوستانی که برمی‌گردند و فیلم‌های سال‌های گذشته را می‌بینند فقط و فقط به خاطر بازی کریستین بیل با آن کمبود وزن عجیبش میل به دیدن این فیلم دارند اما چیزی که از آن بی‌خبرند قدرت نهفته در کل فیلم است.

کریستین بیل آن زمان بیشتر به عنوان یک بازیگر آینده‌دار مطرح بود تا یک سوپراستار، سال 2004 وقتی برد اندرسون فیلمنامه را برای بیل فرستاد، نزدیک به یک سال بود که بیل در هیچ فیلمی بازی نکرده بود. با توجه به بودجه‌ی پایین فیلم می‌شود حدس زد که دستمزد بیل برای این فیلم خیلی کمتر از فیلم‌های آینده‌اش بوده. بیل قبول کرد و قرار شد برای نقش تِرِوِر رِزنیک مقداری از وزن خودش را کم کند تا لاغر و بی‌خواب به نظر برسد. او چهار ماه تا زمان فیلمبرداری وقت داشت و در این مدت خود را مجبور به گرفتن یک رژیم خیلی سخت کرد. تمام خوراکی که او در روز می‌خورد شامل یک فنجان قهوه تلخ و یک سیب یا یک تن ماهی می‌شد! استرس گرسنگی او به قدری زیاد بود که مجبور شد مدام سیگار بکشد تا اشتهایش را کم کند و از استرسش بکاهد. براساس توضیحات نسخه اصلی دی‌وی‌دی فیلم، او که 82 کیلو وزن داشت، در عرض چهار ماه 28 کیلوگرم وزن کم کرد و وزن خود را به 54 کیلو رساند! بیل حتی می‌خواست کارش را ادامه بدهد تا وزنش به 45 کیلو برسد، اما اندرسون که نگران وضع سلامتی او شده بود چنین اجازه‌ای به او نداد. در واقع اندرسون هیچوقت از بیل نخواسته بود که این مقدار وزن کم کند و وقتی بعد از چهار ماه بیل را برای فیلمبرداری دید شوکه شد. اندرسون بعدها اعتراف کرد که چنین از خودگذشتگی‌ای را تا آن‌موقع ندیده بوده. گفته می‌شود کم کردن وزن به مقدار 28-29 کیلو یک رکورد بین بازیگران دنیاست.

جالب است که بیل در مورد این رکوردش برای فیلم ماشینیست گفته که هیچ مشکلی با آن نداشته بلکه در مواجهه گرمای هوای بارسلونا او کمترین مشکل را داشته، چون بدنش هیچ چربی خاصی نداشته که بخواهد عرق کند. البته او در مورد سختی‌های این وزنِ کم هم دویدن را مثال زده و گفته به علت نبودن عضلات پا، دویدن یکی از سخت‌ترین کارهایی بوده که می‌توانسته انجام دهد. نکته‌ی جالب‌تر اینکه بعد از این فیلم بیل توانست نقش اصلی فیلم "بتمن آغاز می‌کند" را بدست بیاورد. کریستوفر نولان به او یک مدت شش ماهه وقت داد تا نه تنها وزنش را به حالت عادی برگرداند بلکه حالت ماهیچه‌ای و قدرتمند مورد نیاز بتمن را نیز پیدا کند. با کمک یک مربی شخصی، بیل توانست ظرف مدت شش ماه 45 کیلو وزن اضافه کند و وزنش را به صد کیلو نزدیک کند! بعدها فهمید وزنش از وزن مورد نظر نولان هم بیشتر شده و مجبور شد در طی چند روزی که تا زمان فیلمبرداری مانده بود باز هم چند کیلویی کم کند تا به وزن استاندارد برسد. بیل این کم‌ و‌ زیاد کردن وزن را بارها انجام داد و تقریباً یک یا دو سال قبل از هر فیلم بتمن در فیلم‌هایی بازی می‌کرد که حدوداً باید بیست‌ کیلو وزن کم می‌کرد. کریستین بیل سال 2002 و 2003 در فیلم‌های Equilibrium و Reign of Fire به ترتیب 81 و 83 کیلوگرم وزن داشت اما سال 2004 برای بازی در فیلم ماشینیست وزن خود را به 54 کیلو رساند و سال بعد برای فیلم Batman Begins وزن خود را دوباره به 86 کیلو رساند. سال 2006 در فیلم Rescue Dawn باز هم وزن خود را کم کرد و به 61 کیلو رساند و دو سال بعد آن را افزایش داد و در قسمت دوم بتمن 86 کیلو وزن داشت. سال 2010 برای فیلم The Fighter و نقش یک معتاد کراکی دوباره روند کاهشی را با کم کردن 20 کیلو وزن تکرار کرد و به 66 کیلوگرم رسید. این نقش جایزه اسکار نقش مکمل را برای وی به ارمغان آورد. او به رویه‌ی عجیب و غریبش ادامه داد و سال 2010 برای قسمت سوم بتمن وزن خود را بازهم افزایش داد و به 90 کیلوگرم رساند. البته این هم پایان کار نیست، علاقه‌مندان بازی او، سال 2014 وقتی او را در فیلم American Hostle‌ دیدند از سر و وضع او بهت‌زده شدند، چرا که او تبدیل به یک شخصیت کچل و بسیار چاق شده بود. بیل برای این نقش وزن 83 کیلوگرمی خود را به 103 کیلوگرم افزایش داده بود و همین وزن زیاد باعث برآمدگی بیش از حد شکم وی در فیلم شده بود. شکمی که خیلی‌ها فکر می‌کردند گریم است ولی در حقیقت بدن طبیعی بیل بود. باید دید بیل در سال‌های آینده هم این روند را ادامه خواهد داد یا به اندازه‌ی کافی از کم و زیاد کردن وزن خسته شده است.