«سعید نفیسی» متولد هجده خرداد ۱۲۷۴ خورشیدی است. وی نویسنده، ادیب، و تاریخ نگار برجسته ادب معاصر ایران است. نفیسی در پانزده سالگی همراه برادر بزرگ‌ترش «دکتر اکبر مودب نفیسی» برای ادامه تحصیل به اروپا رفت. در سوییس و پاریس علم آموزی کرد و در سال ۱۲۹۷ خورشیدی به ایران بازگشت. او در همین سال به گروه نویسندگان مجله «دانشکده» پیوست و با «ملک الشعرای بهار» به همکاری پرداخت. سپس در دانشگاه تهران بر کرسی استادی نشست. او جزو استادان نسل اول دانشکده تاریخ دانشگاه تهران می‌باشد.

تسلط نفیسی به تاریخ و ادبیات ایران او را بر آن داشت تا آثار تازه و پژوهشی بوجود آورد و بسیاری از متون منثور و منظوم فارسی را به شیوه‌ای علمی منتشر سازد.

سعید نفیسی از بنیان گذاران «مکتب نثر دانشگاهی» است. از جمله ویژگی این نثر، پیراستگی عبارات در لفظ و معنا بوده به طوری‌ که اندیشه چنان ساده بیان می‌گردد که به دور از پیچیدگی و زیورهای بیهوده لفظی باشد.

استاد نفیسی معمار نثر جدید معاصر ایران است. این تبحر ناشی از تسلط کامل وی به زبان‌های، یونانی، لاتین، فرانسه، روسی، اردو، پشتو، عربی و فارسی است. ترجمه‌های روان و ارزشمند سعید نفیسی از ادبیات بیگانه خود گویای این تسلط بی‌چون و چراست.

بزرگ‌ترین خدمت استاد نفیسی به زبان و ادب فارسی، تصحیح متون قدیمی است. ویکی از افتخارات استاد، احیا و بنیان گذاری شیوه داستان‌نویسی تاریخ است که در آن‌ها روح وطن پرستی وسلحشوری را تقویت کرده و جوانان وطن را به حب وطن فرا می‌خواند.

استاد نفیسی دارای افتخارات بی‌شماری است که از آن جمله می‌توان به دریافت نشان لژیون دونور فرانسه به خاطر سال‌ها پژوهش و کوشش در باب زبان و ادبیات فرانسه و تالیف نخستین فرهنگ لغت فرانسه به فارسی، نشان مخصوص واتیکان برای کتاب مسیحیت در ایران، نشان علمی افغانستان، و عضویت آکادمی علوم فرانسه اشاره کرد.

سعید نفیسی یکی از پرکارترین محققان و ادبای معاصر است که در تصحیح و تحشیه‌ی متون ادبی و نگارش مقالات و داستان‌های اجتماعی و تاریخی فعالیت کرد. آثار او در این زمینه‌ها به یکصد جلد می‌رسد. یکی از هنرهای نفیسی، نگارش داستان‌های تاریخی است. مثل المقنع و غربال بند غیور و ده‌ها داستان دیگر که در «مجموعه ماه نخشب» چاپ گردیده است.

از آثار داستانی نفیسی می‌توان به کتاب‌های «فرنگیس»، «ستارگان سیاه»، «آتش‌های نهفته» و «نیمه راه بهشت» اشاره کرد.

سعید نفیسی از پیشگامان داستان کوتاه فارسی است. او با داستان «خانه پدری» که بعدها در ستارگان سیاه چاپ شد، اولین تجربیات داستان کوتاه را نشان داد. عمده‌ی شهرت نفیسی در داستان‌نویسی، پیشگامی و نثر ساده‌ی رمان اوست که مورد اقبال قرار گرفت و الا به لحاظ داستانی، وی از جمله نویسندگانی است که به شکل و شگرد داستانی کمتر توجه می‌کنند.

«محمد محیط طباطبایی» متولد ۲۶ خرداد ۱۲۸۱ خورشیدی در زواره اصفهان است. او پژوهشگر ادبی، مورخ و ادیب معاصر ایرانی است.

محیط در نوجوانی فرانسه و انگلیسی را آموخت. از مدرسه دارالفنون تهران دیپلم ادبی دریافت کرد و وارد مدرسه حقوق شد.

مقاله‌های تاریخی و ادبی بسیاری به قلم محیط طباطبایی از سال ۱۳۰۶ خورشیدی در نشریات معروفی چون «شفق سرخ» و «روزنامه ایران» منتشر می‌شد. خطابه معروف او با عنوان «عقیده دینی فردوسی» توانمندی علمی و پژوهشی وی را به خوبی نمایان می‌سازد.

محیط طباطبایی در طول زندگی خود سمت‌های فرهنگی بی‌شماری داشت. مدتی ریاست دبیرستان‌های شرف و معرفت را به عهده داشت. بین سال‌های ۱۳۳۴-۱۳۲۷ مستشار فرهنگی ایران در دهلی بود. و چهار سال رایزن فرهنگی ایران در عراق، سوریه و لبنان بود.

ویژگی محیط طباطبایی از همان آغاز گام نهادن او در عرصه تحقیقات تاریخی و ادبی، روحیه‌ی بدیعه یاب و نکته‌سنج او بود که موجب جدایی و گاه معارضه او با ادبای مشهور زمان چون ملک الشعرای بهار، عباس اقبال و سعید نفیسی می‌شد. و شاید همین امر موجب شد که دانشگاه از دانش او بی‌بهره ماند.

در سال ۱۳۵۷ خورشیدی نخستین جایزه آثار ملی به وی اعطا شد. و محیط طباطبایی در سال ۱۳۶۹ به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی نایل گشت. محیط طباطبایی از روزنامه نگاران برجسته معاصر است. آثار او متجاوز از ۲۵۰۰ مقاله و ۶۰۰ خطابه می‌باشد. عناوین تعدادی از آثار او به قرار زیرند: تحلیل مطبوعات ایران، مجموعه مقالات در مورد «خیامی یا خیام» {مضمون این کتاب این است که خیام ریاضیدان و منجم با خیام شاعر دو شخص متفاوت هستند.}، مجموعه مقالات در مورد اعزام محصل به اروپا.

مهم‌ترین اثر استاد محیط طباطبایی گردآوری مجموعه آثار میرزا ملکم خان روشنفکر دوره ناصری است که بعد از انتشار جلد اول آن بنا به دلایل نامعلومی ناتمام مانده است.

روح جستجوگر و علاقه سرشار استاد به فرهنگ و ادب ایران زمین او را یک لحظه از کار تحقیق و پژوهش باز نمی‌گذاشت. اینگونه بود که بدون اینکه در هیچ دانشگاهی و در محضر هیچ استادی درس خوانده باشد، در سایه هوش سرشار و حافظه نیرومندش به مقام والایی که داشت رسیده بود. او بیش از شصت سال قلم زد و بیش از دو هزار مقاله نوشت.

«محمد محیط طباطبایی» در روز سه شنبه ۲۷ مرداد ۱۳۷۰ خورشیدی در آستانه نود سالگی در تهران در گذشت. پیکر او طبق وصیتش در برج طغرل در مجاورت ابن بابویه شهر ری به خاک سپرده شد.

توماس هاردی (زاده ۲ ژوئن ۱۸۴۰ و درگذشته به تاریخ ۱۱ ژانویه ۱۹۲۸ میلادی) نویسنده و شاعر انگلیسی است.

هاردی مدرسه را از سن هشت سالگی آغاز کرد و به دلیل موقعیت خانواده‌اش تحصیلات رسمی او در سن شانزده سالگی پایان یافت. سپس او نزد یک معمار محلی به کار آموزی پرداخت.

اولین رمان هاردی «بانو و مرد فقیر» نام دارد که نوشتن آن را در سال ۱۸۶۷ به اتمام می‌رساند اما موفق به یافتن ناشری برای چاپ آن نمی‌شود و دست نوشته‌هایش را نابود می‌کند. مدتی بعد به تشویق «جورج مردیت» که خود نویسنده بود به نوشتن ادامه داد و «علاج‌های ناامیدانه» را در سال ۱۸۷۱ و «زیر درختان گرینوود» را در سال ۱۸۷۲ به صورت ناشناس منتشر ساخت. سال بعد داستان «یک جفت چشم آبی» را با نام خود منتشر کرد. رمان «دور از اجتماع خشمگین» که در سال ۱۸۷۴ منتشر شد به حدی موفق بود که هاردی توانست پس از آن کار معماری را رها کند و بصورت تمام وقت به ادبیات بپردازد و طی بیست و پنج سال بیش از ده رمان بنویسد.

رمان «تس» نیز از شهرت جهانی برخوردار است. هر دو این رمان‌ها دارای نسخه سینمایی هستند.

ویژگی اصلی نوشته‌های هاردی، توصیفات شاعرانه و جبر گرایی است. آثار وی معمولاً در «جنبش طبیعت گرایی» طبقه بندی می‌شوند. اما در چندین شعر او رگه‌هایی از ادبیات عصر روشنگری نیز به چشم می‌خورد. هر چند توماس هاردی خود را بیشتر شاعری می‌دانست که برای منفعت مادی رمان می‌نویسد. اما عمده شهرت او به دلیل رمان‌هایی است که نوشته است. او ده‌ها شعر و رمان نوشت و تاثیر قابل توجهی بر شعر مدرن انگلیسی گذاشت. آثار هاردی مورد توجه و تحسین نویسندگان پس از او مانند ویرجینیا وولف و دی اچ لارنس قرار گرفت.

توماس هاردی در سن ۸۷ سالگی به علت ایست قلبی درگذشت و خاکسترش در قطعه شاعران کلیسای وست می‌نس‌تر دفن شد.

برخی از مشهورترین اثار وی عبارت‌اند از:

یان فلمینگ (۲۸ مه ۱۹۰۸ -۱۲ اوت ۱۹۶۴) نویسنده انگلیسی و خالق داستان‌های مشهور «جیمز باند» است. یان در سال ۱۹۵3 میلادی اولین کتاب از مجموعه جیمز باند را با عنوان «کازینو رویال» منتشر کرد. او یازده سال بعد درگذشت و در این فاصله ۱۴ کتاب از مجموعه جیمز باند نوشت. آخرین کتاب وی با عنوان «اختاپوس و روشنایی‌های روز» در سال ۱۹۶۶ یعنی دو سال بعد مرگش منتشر شد.

کتاب‌ها:

فرانسواز ساگان متولد ۲۱ ژوئن ۱۹۳۵ در کاژارک فرانسه است. در نوجوانی به دلیل زیر پا گذاشتن قوانین مدرسه کاتولیکی که در آن درس می‌خواند از مدرسه اخراج شد. و در تابستان ۱۹۵۳ طی هفت هفته کتاب «سلام بر غم» نخستین و پر آوازه‌ترین کتابش را تکمیل کرد. این کتاب در سال ۱۹۵۴ در ۱۸۸ صفحه منتشر شد و در عرض چند روز به چاپ مجدد رسید. سپس به ۲۲ زبان از جمله فارسی ترجمه گشت. عنوان این کتاب بر گرفته از اشعار «پل الوار» است. همزمان با انتشار این کتاب، فرانسواز که هنوز به سن قانونی نرسیده، بنا به خواست خانواده، نام خانوادگی مستعار ساگان را برای خود برگزید. این نام با الهام از «پرنسس ساگان» مارسل پروست در کتاب «در جستجوی زمان از دست رفته» انتخاب می‌شود.

ساگان بیش از چهل رمان و نمایشنامه خلق نمود. به گفته منتقدان ادبی، ساگان گر چه هرگز به عنوان یک نویسنده بزرگ فرانسوی مطرح نشد، اما یکی از پدیده‌های نادر ادبیات این کشور در قرن بیستم به شمار می‌آید. ساگان در ۶۹ سالگی در اثر شدت یافتن بیماری ریوی‌اش در بیمارستان درگذشت و در زادگاهش کاژارک به خاک سپرده شد.

ساگان یکی از نویسندگان موج نو فرانسه بود که به عنوان نماد طغیان جوانان در پاریس بعد از جنگ دوم و شکوفایی عصر اگزیستانسیالیسم توصیف شده است.

برخی از آثار:

سلام بر غم (این کتاب در لیست روزنامه گاردین با عنوان ۱۰۰۰ کتابی که هر فرد باید بخواند قرار دارد.

نوعی لبخند

سمی

آبی‌هایی برای روح

چشمان ابریشمی (داستان‌های کوتاه)

موسیقی‌های صحنه (داستان‌های کوتاه)

زن بزک کرده (بلندترین رمان در ۵۰۰ صفحه). ■

منابع:

سایت ایران بوم

سایت تاپ رمان

وبلاگ مصطفی بیان

                              ویکی پدیا