رمان چینوت یک رمان رئالیسم جادویی کاملاً ایرانی است که فضایی خاص و ویژه دارد. شهاب شخصیت اصلی و راوی داستان جوانی است که به باور دیگران دیوانه شده است. شهاب شرح اتفاقات زندگی خود را از کودکی تا دانشگاه بازگو می‌کند. از کودکی خود در شهر می‌گوید و تعطیلاتی که به روستای مرموز پدری‌اش رفته‌است و همچنین از دانشگاه و حوادث آن. در روستا حوادثی برای او رقم می‌خورد که وهم‌آلود و باورناپذیر است. با کودکی به نام زرفان برخورد می‌کند که گویا فقط او قادر به دیدنش است و سایرین نمی‌بیند.

این موضوع تا مدتی برای خوانده آشکار نمی‌شود. زرفان کودکی است که در زمان به دنیا آمدنش ناپدید شده و داستان‌های زیادی را از خود به جا گذاشته، داستان‌هایی که ریشه در اسطوره‌ها وباورهای بومی ایرانی دارد. داستان‌هایی دربارۀ مار و کلاغ و جغد و غار پری‌ها و تپۀ خضر و درخت مرموز روی آن که به هزار کلاغ معروف است، شهاب قصد دارد از پلی به نام چینوت عبور کند که این پل میان مه غلیظی و بر روی درِۀ جهنمی بزرگی واقع شده است. (چینوت در باور زرتشتی همان پل صراط است) شهاب موفق به عبور از پل نمی‌شود و همین عاملی می‌شود که او به هم بریزد. داستان از سه بخش تشکیل شده که همۀ این سه بخش تحت تاثیر عبور شهاب از چینوت است.

قسمتی از متن داستان

«عده‌ای هم گفتند خدارحم به دنبال گنج میانِ غار پری‌ها بوده؛ غاری که به دل شیطان‌کوه پنهان است و تا به‌حال نه دیده شده و نه کسی پا به آنجا گذاشته. جز یک نفر که او هم به گذشته‌های دور می‌رسد. گویا خدارحم، بعدِ سال‌ها گشتن، بالاخره غار را می‌یابد. امّا چه غاری! غاری که بالای یک درة عمیق بوده و تنها راه رسیدن به آن پل بلند و باریکی به اسم چینوَت بوده. پلی که فقط آدم‌های معصوم توان رد شدن ازش را داشته‌اند و غیر معصوم به ته دره، که می‌گویند جهنمی نامرئی بوده، سقوط می‌کرده و آتش به جانش می‌زده».