نويسنده: اريك امانوئل اشميت
مترجم: شهلا حائري
معرف: مهدي رضايي
«اريك امانوئل اشميت» دراين نمايشنامه «خرده جنايت هاي زن وشوهري» بازهمان سبك و سياق پيشين – ساده نويسي و روايت ساده- را در پيش گرفته است . داستان زن وشوهري كه در پي حقيقت هستند. همگي آثار اشميت داراي نرمي و لطافت خاصي است كه باعث مي شود مخاطبان بسياري را با خود همراه كند. درنمايشنامه «خرده جنايت هاي زن و شوهري» نيز با دستمايه قرار دادن اتفاقي جالب، نمايشنامه خود را پيش مي برد. شوهر«ژيل»، اتفاق ناگواري را از سرگذرانده و به ظاهرحافظه خود را از دست داده است. او حتي همسرخود و خانه خود را نمي شناسد. زن سعي مي كند گذشته او را به يادش بياورد. از خصلت ها ورفتارهاي او مي گويد واين خصلت ها و رفتارها گاه چنان درنظرش شنيع نمود مي دهد كه باورش نمي شود كه چنين شخصيتي داشته است. اين اثربا وجود دو شخصيت، داراي كشمكش هاي فراواني است كه دراين كشمكش ها، تضاد هاي فكري و اخلاقي و رفتاري شخصيت ها به خوبي به نمايش گذاشته مي شود. درطول اين نمايشنامه ترديد ها وتصورات بسياري مخاطب را باخود همراه مي كند. آيا ليزا واقعا همسر اوست؟ آيا ليزا درپي حقيقت است يا كتمان حقيقت؟ و...
كشش اين روايت در هر صفحه به خوبي ديده مي شود. اشميت درعين آنكه بسيار ساده به روايت مي پردازد اما هولناكي اين رابطه زناشويي به خوبي به مخاطب منتقل مي شود. درواقع ليزا سعي دارد با وجود اتفاقي كه افتاده، تصوير آرماني خود را جايگزين تصوير واقعي خود كند. رفته رفته گذشته رنگ مي گيرد و حال رنگ مي بازد و درانتها مخاطب متوجه مي شود اتفاقي كه باعث فراموشي ژيل شده، عامل آن خود ليزا بوده ، به آن صورت كه مجسمه اي را به سر ژيل كوبيده است. درحالي كه ژيل با بي حافظه جلوه دادن خود درصدد امتحاني واقعي از همسرش بوده است. استفاده از طنز سياه و تحليل رابطه زنا شويي دراين اثربه خوبي روايت شده است.