نوشته‌هایی كه اكنون با عنوان «لحظه‌های بودن» با ترجمه مجید اسلامی ترجمه و منتشر شده، در واقع مقاله‌ای است كه وولف در سال 1939 درباره زندگی خویش و حوادث دوران كودكی‌اش نوشته است. مقاله‌ای با نام «طرحی از گذشته» كه در كتاب وولف منتشر شده بود. اين مقاله در كنار چهار مقاله ديگر، تقریبا یک دهه پیش از انتشار، در میان اوراق همسر وولف پیدا شده بود. در پشت جلد این کتاب آمده است: «ظرفیت پذیرش شوک است که از من یک نویسنده ساخته. من با توضیح با همه‌چیز رو‌به‌رو می‌شوم؛ اما این ضربه، صرفا از جانب دشمنی که پشت پرده زندگی روزمره مخفی شده نیست، بلکه مکاشفه نوعی نظم است؛ دریافت چیزی واقعی پشت ظواهر است؛ و من با بیان آن به صورت کلمات، آن را واقعی می‌کنم. از آن یک کل می‌سازم؛ این کلیت، معنایش این است که آن چیز قدرت آسیب‌رسانی‌اش را به من از دست داده؛ به من لذتی شدید می‌بخشد که آن بخش‌های جدا جدا را کنار هم می‌چینم، شاید چون با این کار رنج را کنار می‌زنم. شاید این شدید‌ترین لذتی‌ست که می‌شناسم.»مجید اسلامی مترجم این اثر، در ادامه می‌نویسد: «ترجمه متنی از ویرجینیا وولف آمیزه‌ای از لذت و عذاب توام است و به ماموریتی ناممکن می‌ماند. هر جمله‌اش افسونی ابدی‌ست و روزنه‌ای به یک زیبایی ازلی... جوهر زیبایی‌ست، مثل شعر؛ شعری پر از واژه‌های ساده و آشنای دور و بر، درباره لحظه‌های جاری، حسرت‌های دیروز، و خاطره‌های ملموس. این یک اتوبیوگرافی متعارف نیست، هدف وولف کشف لحظه است. آن هم نه هر لحظه‌ای؛ لحظه آگاهی و نگاه و سکوت... لحظه بودن. »وولف در سال 1822 میلادی در لندن به دنیا آمد. چند اثر از وي در ايران منتشر شده است كه از آن ميان مي‌توان به «اتاقی از آن خود» با ترجمه صفورا نوربخش، «به سوی فانوس دریایی» برگردان خجسته كيهان و صالح حسيني و «خانم دالاوی» با ترجمه‌هاي مختلف خجسته كیهان، پرويز داريوش و فرزانه طاهري اشاره كرد.