من لیلا هاشمی منش (پرستو) هستم. پرستو اسم هنری و نام مستعار من هست. اصلیتم اهوازی و ساکن کرجم. زمانی که نوشتن را شروع کردم ۱۷سالم بود و بعد از نوشتن و تکمیل کردن چند نوشته، دنباله راهی میگشتم برای معرفی خودم به عنوان نویسنده. به مدت ۱۰ سال تلاش کردم اما هیچ حامی­ای پیدا نکردم. دلم می­خواست نوشته­هایم به عنوان فیلم یا سریال ساخته شود، اما هیچ کس حاضر به همکاری نمی­شد. چند فیلمنامه هم نوشتم، که وقتی می­خواندند تایید می­کردند که خوب و داستان محکمی دارد، اما حمایت نمی­کردند برای اجرا. من ناامید نشدم و پاسخهای منفی مرا سرد نکرد.

سال ۸۲ با خانواده از اهواز به تهران کوچ کردیم و من جدی تر از قبل دنبال کارم را گرفتم. به دفتر کار چند کارگردان رفتم و فیلم نامه هام را دادم بخوانند. به انجمن های هنری مختلف مراجعه کردم و حتی مدتی به عنوان هنرور فعالیت کردم. فیلمنامه هام را برای سیما فیلم فرستادم، اما هیچ دری برایم باز نمی­شد.

بیست سال از عمرم گذشت. در نهایت یکی از کتابهایم را با هزینه خودم و با مجوز وزارت ارشاد به چاپ رساندم. به طور اتفاقی با خانم جوانی آشنا شدم و او مرا با انتشارات نواندیشان آشناکرد. آقای غلام رضایی طرحی را بهم داد و این اولین سفارش کاری ام بود.؛ کتاب چه ساده عاشق حرفای قشنگش شدم که در مورد ازدواجهای اشتباه بود. قرار شد برای شرکت بازیافت هم سه کتاب مخصوص بچه ها بنویسم. اما همان زمان ویروس کرونا در جهان شیوع پیدا کرد و کار کنسل شد.

تا اینکه امسال با مؤسسه فرهنگی هنری جهان آشنا شدم و به طور جدی چاپ کتابهایم را از سر گرفتم. در حال نگارش کتاب جدیدی هستم با نام خداحافظ که موضوعی عاطفی و اجتماعی دارد.

خدا را شکر می­کنم که صبوری و تلاشم بالاخره دارد جواب می­دهد و جایی را پیداکرده ام که دلسوزانه مرا حمایت می­کنند. در طول سه ماه گذشته، سه رمان من به نامهای سهم من از زندگی، عشق تلخ، عشق جاوید را مؤسسه فرهنگی هنری جهان با همکاری انتشارات حامیان به چاپ رسانده اند.