ای بهانه تمام گریه های بی بهانه ام

با دو چشم تو تا ابد دچار عشق جاودانه ام

ای فدای یک نگاه گرم عاشقانه ات

بیت بیت لحظه های ناب شاعرانه ام

بی تو قلب من سکوت سنگی شب است

با تو من همیشه یک سبد پر از ترانه ام

بی تو چون پرنده ای درین قفس اسیر

با تو راهی افق بر فراز آسمان بی کرانه ام

با تو این غزل لبالب از سرود زندگیست

بی تو سوگوار مرگ خود درین زمانه ام

بی تو وزن شعرهای من شکسته است

بی تو من مسافری غریب و بی نشانه ام

با شفای بوسه های تو دگر نمانده است

زخم تازیانه زمان به روی شانه ام

عشق من بیا و هر سپیده عاشقم بشو

تا غروب شد باز پر بکش بسوی آشیانه ام