منو پیدا کن

تو این تنهای خالی منو از خاطره پر کن

تو این روزای تکراری منو از فردا دلخور کن

من و با این همه پوچی ببر به عمق آغوشی

که غمهای رو دوشم رو بدم دست فراموشی

منو از خاطره پر کن تو که با گریه همدستی

تو چشمام آیینه غم بود تو دیدی اونو نشکستی

تبانی کن تو با چشمام با این حالی که من دارم

منو از غصه خالی کن تا دست از گریه بردارم

منو تو جاده پیدا کن تو که آزاد آزادی

تو به دستای سرد من یه حس تازه ای دادی

بیا تا خاطره نو شه تا این ما با تو معناشه

بیا تا سقف این خونه واسه ما سایبون باشه

 

ترانه سرا : سعید موذنی

خواننده : محمد رستمی

تنظیم : هادی کولیوند

 

معادله

 

مسئله رفتن تو واسم شده معادله / هر چی حسابش میکنم ضد قوانین دله

هر چی ازت کم میکنم هرجوری با تو جم میشم/ باز جلوی مساویا همیشه از تو کم میشم

مسئله ی توام مثه محاسبات لعنتی / یه جورایی حل نمیشه رو کاغذای خط خطی

چیکار کنم که دل تو مسئله رو حلش کنه/ که فرمول دل تورو به کلی منحلش کنه

بس که ازت نوشتم این دس خط من روسی شده / مسئله ی رفتن تو یه شکل سینوسی شده

یه کاری کن معادله از مجهولا جدا باشه / بذار تو مختصات عشق بردار مقصد ما باشه

 

 

مرگ تدریجی

 

یـــه دنیـــــــای تاریـــــک دور مـــنه که حتی به دیــــــــوار شک میکنم

خودم رو با وهــــــم و خیالات همش تو این خـــــــونه زهر تَرَک میکنم

حواســــم همیشه به اطرافمه میترســـم یـــه چیــــــزی منــــو له کنه

میـــگم کـــاش پیــــــداشه یه روزنـــه که تصـــویر اینجارو واضــــــح کنه

یه گــــــــوشه پر از تـــه سیگاراییه که هـــر روز با غصه مصـــرف شده

با هر پک فقــــــــط داد زدم ای خدا چقــد زندگی هــم مزخــرف شده

نشستم یه گوشه با این حال بد با این دستی که رعشه داره همش

فقط زل زدم به سرنگ هــــــوا که اونم واســــــــم نقشــه داره همش

تو این زندگی جــــــز مجازات و دود به جز دو تا چشـــم سیاه و کــبود

به جز عشقی که بی تو تزریق شد به جز مرگ تدریجی چیـزی نـبود