همون فصلی که دستامون جدا شد
تو بارونی ترین روزای اون سال
چه تقدیری نصیب ما دو تا شد
تو رفتی تا بفهمم میشه با بغض
کنار خاطراتت زندگی کرد
بفهمم میشه تنها زیر بارون
قدم پشت قدم دیوونگی کرد
دارم پای غمت از دست میرم
چرا حال دلم بهتر نمیشه؟
چرا از عمر من هرچی که میره
روزای بی تو بودن سر نمیشه؟
ازم چن ساله چشماتو گرفتی؟
باید تا کی واسم رویا بمونی؟
همیشه فکر رفتن تو سرت بود
ولی باور نمیکردم بتونی
یه احساس قدیمی تو دلم هست
که توو بارون تو رو یادم میاره
برای من شروع فصل پاییز
نصیبی غیر دلتنگی نداره