تنهاییمون مث  یه خیابون  کوچیکه

هرشب بزرگ می شه توی بغض کافه ها

دل داده به زلالی پوچ حباب ها

گم می شه با صدای ما لای قیافه ها

گم می شه با صدای ما لای سفید و سبز

گم می شه با صدای ما توی بنفش ها

شعری نگفته تو دل سرخ یه دفتریم

که له می شه تو ازدحام و خشم کفش ها

خوابیم  یا کسی مارو  بیخود زده به خواب

خوابیم و باز کسی ما رو تو خواب می زنه

خوابی جدید دیدن این روزا برای ما

-عکس تورو کسی از این دیوار می کنه

خورشید رفته و یه عمره دستای سیاه

تو آسمون کوچیک ما ماه می کشن

هر روز تو تباهی و غم لول می خورن

نسلی که جای هر تنفس آه می کشن