صدای انفجار و دود و آتیش
میگن عین زمون جنگ بوده
هوای خشک و بی آب و پر از دود
دل ابر و زمین هم سنگ بوده
یه گوشه مردمی که توی آتیش
دارن جون میدن و آوار میشن
یه گوشه چش به راهه مادر تو
مدام افسانه ها تکرار میشن
«سیاوش یا که سیمرغ ،ِ تو قصه
یه عده قصه رو با عشق چیدن
یه روزی زیر آوار پلاسکو
همه افسانه ی سی مرغ و دیدن»
یه داغی روی قلبا موند وقتی
دیدیم پروانه ها آتیش به دوشن
همه فهمیدن از روزی که رفتین
فرشته های ایران سرخ پوشن
همیشه جنگ هست و جنگ بوده
شهادت، مقصد این مردمونه
همه آروم گرفتیم زیر بال
اونا که اسمشون آتیش نشونه