چقد دیر اومدی،فک کردی که کبکم،خروس_خونه

هنوزم،بعد عمری سرزمینم توُ شبیخونه

نپرس احوالمو وقتی که دیدی درب و داغونه

بهار اومد ولی رو گردنش زخم زمستونه

به امید تو با چنگِ زمستونا دوئل کردم

توُ حکم این زمونه هر جا بی دل بوده،دل کردم

خودم رو توُی بهمن،مثل قوچی مضمحل کردم

ببین،حتا به عشقت دستای دنیامو ول کردم

دلم تنگه،برای من،برای تو،برای ما

دلم تنگه،برای خنده های زورکی حتا

مِثهِ سنگ ته رودخونه شسته_رُفته بودم من

حدیث دردم و با اشک چشمه گفته بودم من

سیامسته نگاهت،سرخوش و آشفته بودم من

تو گفتی زندگی سخته ولی نشنفته بودم من

مِثهِ فانوسم و با زخم طوفان خورده خو کردم

سلاح بغضمو تو کاسه ی چشمام فرو کردم

رو قلبِ پاره_م عکس خنده هامونو رفو کردم

خودم رو باتو هر شب توی آینه رو به رو کردم

توُ هفتا آسمونم،یک ستاره نیست، باور کن

بیا با یک نگاهت حال تنهاییمو بهتر کن

در آغوشم بگیر و آسمونم رو معطر کن

بیا از نو بسازیم و زمستونم رو پرپر کن

دلم تنگه برای من،برای تو،برای ما

دلم تنگه برای خنده های زورکی حتا