ما دوتا همسایه بودیم توی شهر مهربونی

همه دنیا مال ما بود با یه عشق آسمونی

دل تو رنگ خدا بود،چشمت از جنس ستاره

همه ی دنیا رو گشتم یکی مثل تو نداره

من تموم غزلامو برای تو می سرودم

تو همیشه رنگ شادی می زدی به تار و پودم

برای نفس کشیدن واسه من بهونه بودی

حتا یک لحظه ی کوتاه از دلم جدا نبودی

عاقبت چشم حسودا دلامونو جستجو کرد

دستی از تو آسمونا هستیمونو زیر و رو کرد

عمر من بی بسر رفت زندگی بی تو هدر شد

نیستی و چشم غزلهام بی تو قطره قطره تر شد

حالا جای خالی تو بی تو همسایه ی من شد

جای تو غم تو اومد سایه به سایه ی من شد

دیگه من با چه امیدی توی این دنیا بمونم

من بدون می میرم،بی تو زنده نمی مونم