نوازش میکنم موهات اما
میدونم سردی از این همنشينی
چقد سخت ما بهم دیگه رسیدیم
چقد ساده میخای منو نبینی
چه اشتباهی پیش اومد که حالا
دلآمون پیش هم آروم نمیشه
چرا دنیایی که بی انتها بود
داره هر لحظه از ما خالی میشه
اگه تصمیم چشمات اینه باشه
بیا قسمت کنیم این خستگی رو
غم تنهایی مال من عزیزم
تو هم بردار ببر دلبستگی رو
اگه قراره این دیوار بریزه
بذار من زیر این آوار بمونم
بذار اینجا یکی بازنده باشه
تو خوش باش من روزآمومی‌گذرونم