یه درختم که ریشه‌هام ترده

تنمو دارکوب غم، خورده

جنگل پیرمُ نمی دونم

سیل،کی نصف دیگه مو برده

ضربه‌ی آخرو بزن دیگه

تو نمی‌خوای که دست بر‌داری

سخته که زخمهامو می بینی

توی دستت، ولی تبر داری

آی توکه راه خونه مو بلدی

زخمای استخونمو مو بلدی

حرفهاتو بریز تو جونم

تو که راه زبونمو بلدی

عاشقم کن اگرچه میدونم

همه ی حرفهات،بو داره

خواب قو ها تو، قسمت من کن

برکه ی پیرهن تو، قو داره