ازاین اسکله دل بکن دور شو
به این بندر مرده دل خوش نکن
به این صخره‌هایی که یک عمرازش
دلت دست وپا خورده دل خوش نکن
برو سر روی دوش‌مو جا بذار
نذارلنگرت دست و پا گیرشه
نذار بادبونای افراشتت
با یک جا نشینیت تحقیر شه
به حرفای این ناخداشک نکن
بذار موج بازعرشتو ترکنه
توبایدبری غرق شی تاجهان
غروریه کشتی روباور کنه
بذارکاسه‌ی صبردنیا فقط
با درد نبود تو لبریز شه
یه کم شمس بودن بلد باش تا
همین‌جا که هستیم تبریز شه