توو چشم آبی مستت که بی تابه، پری داری
نمی شه ساده مردت شد، یه رسم دلبری داری
دل موجا رو می‌دزدی، با رقص شونه و گردن
یه کاری کردی که موجا نمی‌خوان دیگه برگردن
یه شات از بوسه‌های تو، دوای درد این دنیاست
حسودیم می شه می‌بینم، تنت روی لب دریاست
کسی که اول عشقه، کنارت راه بلد می شه
تموم شهرمی دونن، که دریا با تو مد می شه
مثه خورشید، تن سوزی، مثه مهتاب، بیداری
حرومم می شه این دنیا سر از سینه‌ام که برداری
تو با هر باد هم دستی، تو با هر موج می‌خندی
بذار این بار غرقت شم، چه تقدیر خوشایندی