از ستاره ­های عمرم

یک یکی کم می ­شه بی تو

اینجا تاریک و سیاهه

داره سردم می­ شه بی تو

مثل یک درخت تنهام

که دلش از همه خونه

هیشکی جز کلاغ پیری

براش آواز نمی­ خونه

زندگی فایده نداره

وقتی سنگی از سکونی

دیگه آب و ماهی نیستی

وقتی پشت سد بمونی

حال اون عقابو دارم

که پرش رو چیده باشن

حسرت آسمونارو

تو چشاش ندیده باشن