شعر طنز «به من چه!» از همایون حسینیان بر اساس کاری از بیژن مرتضوی

تو عصر پهلوونای جوونمرد/ که افتادن میون شیشه و گرد

توی عصری که لوطی عرق خور/ پاتیل می‎شه با یه نوشابه‎ی سرد

تو فصلی که به ما یارانه می‎دن/ به کاغذ پاره‎ها هم پا نمی‎دن

کنار ناجیایی که تو تحریم/خبرهای ظفرمندانه می‎دن

به من چه اقتصاد زیرزمینی/ به من چه پر شده اجناس چینی

می‎گفتن نفت و می‎آرن تو سفره/ ولی حالا دریغ از سیب‎زمینی

به من چه چن می‎شه گاو هلندی/ به من چه کی سره تو گاوبندی

توی شب زوزه‎ی گرگ مرفه/ به من چه زندگی گوسفندی

 

توی عصر همون گوگول مگولی!/ که چن ساله بهش دادیم کولی

به اون تنبل که توی ماه خرداد/ با تک ماده بهش دادن قبولی

خبرگزاریای حرفه‎ای، تاپ/ که پی‎اچ‎دی دارن توی فتوشاپ

تو فصل دزدی میلیارد میلیارد/ می‎رن دنبال دستگیری کیف‎قاپ

به من چه چن هزار میلیارد چنده/ یا تو دسه کیه برگ برنده

کی بیرونیه و کی اندرونی/ چه ربطی داره این حرفا به بنده

به من چه حرفای بی‎ربط و بیرا/ به من چه ول می‎چرخن بچه شیرا

به من چه کی نداره یا کی داره/ یا چی دارن توی کیسه وزیرا

 

تو فصل واعظای ریز و کوچیک/ که فرمون می‎دن از پارک ژوراسیک

تو عصر کائنای رو به قبله/ که پر کردن یه دنیا کیسه و خیک

کنار گزمه‎ی محبوب و خونسرد/ جوونمرد و جوونمرد و جوونمرد

کنار اونکه از روی تفاهم/ واسه زندونیا نوشابه وا کرد

به من چه کی سمت داره تو چن‎جا/ به من چه از کیه این درد و رنجا

کجای این جزیره؟ دست کیه؟/ کلید اصلی صندوق گنجا

به من چه کی گرفته یا کی داده/ کدوم مسوول اِنده بی‎سواده

شکاف هسته رو عشقه! ولش کن/ شکاف درز جیب خونواده