Basit bir kareli defter de yeterdi

Samatya istasyonunu anlatmak için

akşamı beklerken

beklerken parçalanmış umutları

biraz önce yağmur yağmış o istasyon

hüzün dağıtırken

uzaktan bakanlara bile

kıyı yolundan geçenlere

ve yolculara ki hüznün kendisidir

biraz şairdir akşama doğru

anlayışla bakar istasyon şefi

hafif gülümseyerek

ve aldırmaz bile

ve birden gün geçer

aldırmaz

tirenlerle yolcularla yüklerle

biletlerle pasolarla geçer gün

ve Egemen Berköz evine döner

Kupkuru yüreği hüzünden

hat boyu kırık dökük ev içlerinden akşama doğru

bir gün bir kadın çamaşır asarken memelerini görmüştür

bir gün don fanle bir adamı sabah sabah pilav yerken

bir gün her gün çocuklar görmüştür kirli ve arsız

bir gün her gün insanlar biletler istasyon memurları

ve bir gün Egemen Berköz evine döner

Sabah midesi bozuk

öğlen fasulya kılçıklı

bir parti satranç oynamış

iki metin yazmış

Pavese'den birkaç sayfa okumuş

birkaç çıplak kadın resmi bakmış

pencerede birkaç dal ağaç

ve birkaç ondört onbeşinci kat uzaklarda

rüzgârda perde uçuşmuş durmuş

sonra aklında kaktüsleri

sonra Ben Shahn'nın ve Amerika'nın insanları

sonra Töbder'in ve Türkiye'nin insanları

sonra çantasında bir ufak yeni

sonra elinde bir küçük kavun

sonra içinde kıpırdanan bir şeyler

Egemen Berköz evine döner

Tirenden inip istasyondan çıkıp

istavritlere kolyozlara bir göz atıp

tırmanır Mütesellim yokuşunu

tırmanır Ünal apartmanının merdivenlerini

düşünür ta beşinci kat onaltı numaranın kapısına kadar

düşünür basit bir kareli defter de yeterdi

basit bir kareli defter de.