سخت است  با واژه های فرزند ،گفتن

آنچه که در قلبم اندکی به آن شباهت دارم،

تو تنها کسی در دنیا هستی که از قلبم آگاهی،

 آنطورکه همیشه بوده است قبل از هر عشق دیگری .

 همین است که باید حقیقت  نا خوشایندی را به تو بگویم :  

اندوه من ناشی از علاقه  توست.

 توبی همتایی،زندگی ای که به من دادی محکوم به تنهایی است.

نمی خواهم تنها باشم به عشق اشتیاقی بی پایان  دارم

به عشق جسمانی بی روح

 چون روح در تو هست،  تو هستی، اما تو

مادر منی و من برده عشق توام

دوران کودکی ام را دربردگی  این احساس عالی ، تغییر نا پذیر،

این تعهد عظیم گذراند م.

و این تنها راه  برای احساس زندگی بود،

تنها رنگ، تنها شکل. حالا  تمام شده است.

به زندگی ادامه می دهیم واین آشفتگی

 زندگی است که  دور از منطق تولدی دوباره یافته است.

التماست می کنم،التماست می کنم

نمی خواهم بمیری.

اینجا هستم، تنها،با تو،در

آوریل آینده.