تم شعر: این شعر درباره ی دوستی بین گونه های بشر و کنار گذاشتن تبعیض نژادی صحبت می کند.

شاعر در جست و جوی مکانی است که در آن جا دیگر این گونه تفاوت ها بین انسان ها اعمال نمی شوند. در این شعر به زیبایی و با احساس، ضمن استفاده از واژه هایی بسیار ساده، مخاطب به کنار گذاشتن عقیده ی ارزش گذاری انسان ها، صرفا بر اساس رنگ پوست و لهجه و نژاد شان دعوت شده است.

متن شعر :

در آن جا که رنگین کمان به انتها می رسد

مکانی خواهد بود، ای برادر،

که مردم دنیا می توانند هر آهنگی را در آن سر دهند،

و ما در آن جا نغمه ای خواهیم خواند،ای برادر،

من و تو؛ گرچه تو سفیدی و من نیستم.

ترانه ی غمگینی خواهد شد، برادر،

چون ما لحن این ترانه را نمی دانیم،

و فهمیدن لحن چنین ترانه ای دشوار است.

ولی ما می توانیم آن را بیاموزیم، برادر، تو و من.

لحنی به اسم لحن سیاه نخواهد بود،

و لحنی به اسم لحن سفید.

هر چه هست، فقط و فقط موسیقی خواهد بود، برادر،

و این آهنگی است که ما سر خواهیم داد،

در آن جا که رنگین کمان تمام می شود.