سرودهای ایرانی
چه کسی چین‌ها و ماهورها را پرداخته
و نقطه‌ی واحه‌ها را تعبیه کرده است؟
از بالای دهکده‌ای پارسی می‌نگرم
به مسیر خشک‌رود
دریاچه‌های نمک زنجیره‌ی زاگرس
و سیر نمی‌شوم از دیدن
*
بام‌های کاه‌گلی قهوه‌ای روشن
موج برداشته‌اند
افزون بر آن گنبد مساجد
گرد برگرد
صدای درون می‌گوید:
سینه‌ای ارزانی‌ام کن
(به جای دهان)
*
بادام تلخ پسته به
انار پرتقال لیمو
کاکی با حاشیه‌ای از سروها
رزها میموزها
باغ : بهشت
*
در نقش‌مایه‌های قالی
خردک پرنده‌ای
جیغی رسا
از دل آن‌همه تاروپود
*
درویش با کاسه‌ی گدایی‌اش
پیرتر از پیر
در این بازار شرقی
گامش خرامان اما
سبز است درخشش دیدگان
*
ایران پس از غروب به گلگشت می‌رود
جشن روزه‌واکنی است
در میدان‌ها در بوستان‌ها
آن هنگام که آسمان پیروزه‌گون
غروب می‌کند بر فرازش
*
راه شیری در "زین‌الدین"
سپید مانند پنبه‌ی رنگ‌ناشده
کلافی از آن را برای خودت برچین
و بر غبار اشتران بیاسا
Ilma Rakusa/ 1946-Present