شعری از «اوزگه سونمز» مترجمان «ن. یوسفی – تورگوت سای»
(Geceyi İlikler Gidersin kitabından, Ocak 2015)
شب را بر رويم ببند و برو
اوزگه سونمز متولد ١٩٨١ازمير Ozge Sonmez
ترجمه: ن.يوسفي-تورگوت سايTurgut Say/N.Yousefi
ميخك ها ديري است پژمرده اند!
خواب شيرين مان را به هم مي ريزد
سايه مرداني كه مفت نمي ارزند.
تو رويايي گذرا را شير مي دهي،
من دل سوخته ،از اعماق ابها مي گذرم.
خشم ميان دندانهايم آتشفاني خاموش،
چه كسي قاتل رويا هايم بود؟
چه كسي مقتول؟
نغمه اي عاصي بر زبانت جاري است:
"تا صبح چقدر باقي است؟"
چه دروغي!
ميخكها ديري است پژمرده اند
وقت بيداري است!
اي دنياي پست،
روحم را به تو فروختم!
تو خو ش باش،
من سر راهم درنگي كردم و گذشتم!
مرغان آفتاب
مرغان آفتابيم،
كه روز را به دنيا مي دميم!
لطفأ بفرماييد برويد
سر دعواي زشت و پليدتان
درد ما درد ديگري است!
ما را به حال شاد خود رها كنيد
برويد بميريد،
با چهره هاي عبوس كريه تان!
من نيستم
من نيستم!
من از مادر مرده زاده شدم، جسدم را بسوزانيد،
و نامم را از همه دفترها بشوييد.
من در خفا با آبي پر خروش همبستر شدم،
و جاري شدم در سراسر گيتي.
من نيستم!
جسدم سالها بر چوبه هاي دار ماند،
پوسيدم، ريختم و بر باد شدم
چون خاكستري سرد، باد مرا با خود برد
و بال گستردم بر سراسر گيتي.
من نيستم!
زبانم را به شاعري بي زبان دادم
انگاشتم، ديدم و دانستم
و كلمه ها را يك به يك اعدام كردم
سكوت كردم در سراسر گيتي.
ماهيگير ماهر
اگر زمان مرا روي پاهايش بخواباند
تا از ياد ببرم جدايي را راهها و دوري ها را،
تا بياموزم پرواز را در درونم،
و روياهايم مرا به فرود وادار نكنند!
ماهيگير ماهري هستي!
و من زخمي و مشتاق،
در تورت اسيرم،
و قلب ناشي ام،
در آبهاي تبعيدي تو مي طپد.
اي ماهيگير بي باك!
يا ديوانه شو مرا رها كن،
و يا دريا شو مرا در آغوش بگير!
کمک نیاز دارید؟ 
چت از طریق واتساپ