وقتی بارِ اول دیدیم همدیگر را
بر فرازِ آسمانی زلال, قلبم با بال‌های نرم
به پرواز درآمد.
گفتند : احساست فکاهی است
عطشم از بین خواهد رفت
اما, هرچه شورم بیشتر شد دشمنانم هم بیشتر شدند.
عشقِ حقیقی جریان رود را تغییر می‌دهد
یا که محکم‌ترین بنا را به سهولت در هم می‌شکند
عشق واقعی سنگ را به زر
یا که تند بادی را به نسیمی دلنواز تبدیل می‌کند.
مدت زیادی از آن روز گذشته است :
مردم دیگر سرکوفتم نمی‌زنند
چون می‌بینند حقیقت را
همان حقیقتی که روزی گمان می‌بردند فکاهی است.
هنوز هم علاقه‌ام همان است ;
به سانِ روزِ اول
چون همدیگر را که می‌بینیم
بر فرازِ آسمانی زلال
قلبم با بال‌های نرم
به پرواز در می‌آید.