پس افتاده

قلک­‌های کوچک

برای زخم زمین بس­ند

برای شاپرک­‌های اسیر در قوطی­‌های کوچک

که هرشب

از قاف برمی­‌گردند

و تا فردا ادامه دارند

دست­‌های کوچک تو

برای تمام زن­‌های ناگوار

سایبان می­‌سازند

و لبخند وسیعی

از انتهای زمین

کش می­‌آید برای غروب نکردن

در مزرعه­‌ی آدم­‌های رایگان

هیچ­‌کس دلواپس حضور ملخ نیست

20شهریور89

سقط

سقط واژه

از حرفی که حسابت می­‌کند

دینی به گردن بریده­‌ی درخت­‌ها

که گفتنی‌ها را به دار می­‌کشد

مردی بی­‌سایه از اشکم سقوط می­‌کند

گفتنی­‌ها

سه برگ-ه زرد می­‌شوند

پائیزی پائیزی...

در سکوتم زنی است

که مادر گورستان است

18مرداد90

حبه انگور

اینجا پنجره­ای­ست

ترسیده از چشم­های بی­‌پرده

دری که روی لب­‌هایم قفل شده

پله­‌هایی که معراج سیمانی مکدری

از رفتن بازشان داشته

اینجا سایبانی است بی­ستون

حیاطی بی­‌درخت و بی­چاه

اینجا خانه­‌ای­ست

که ته مانده­‌های کودکی در آن

در انتظار رسیدن مادر

احتمال ترس­‌هایش را

بغض کرده است

21 مرداد90