سلام . طرح اول وصفی مثل موش سمج خیلی دم دستی است و ربطی به کل طرح ندارد . مثلن زندگی ام اینقدر شیرین است که شکر شکن شوند همه طوطیان هند ! بیشتر به درد شعر می خورد . البته این را نگفتم که شعرت را عوض کنم . گفتم که شعر سپید واژه به واژه مهم است . وگر نه می شود یک متن ساده .
طرح دوم . مرد که دور می اندازه ساده است اما با کلاف زن شاعرانه می شود . این خوب است اما به نظرم ( و البته فقط نظر است ) به جای دور انداختن تنهایی چیزی بگو که به کلاف مربوط بشه . مثلن مرد گره بی کسی اش را باز می کند . زن کلاف احساسش را گم می کند .
طرح 3 . احساس می کنم که شاعر کمتر از بیست سال دارد و احتمالن سهراب سپهری را هم زیاد خوانده !! خواندن شعر شعرای دیگر خیلی مهم است . یکی از بزرگان اهل تمیز به ما می گفت که شاعر زمانی باید شروع به شعر گفتن کند که حد اقل 20هزار بیت شعر از بر باشد.
طرح 4 . بیشتر مردم مثل نیوتن نابغه نیستند . باید شیوه خندیدن را تغییر دهی تا کشفش ساده تر باشد . به هر حال گریه نکن .
طرخ 5 . مادرم قالی می بافد . نخ آبی تمام شده . می ترسم آب به ماهی ها نرسد .
این یک نمونه را گفتم که بدانی این کشف چندان جدیدی نیست و دیگر بس است که کشف شود . به قول شاعر ، دمده شده . مطالعه . مطالعه و باز هم مطالعه . کشف شدنی ها خودشان را به تو نشان می دهند . موفق باشی .