آنگاه پرندگان"
بگذار تمام ابرهای سیاه
مهمان چشم هایم شوند
هنگام ِاصابتِ سرب
به بالِ کبوتری عاشق
و ذبحِ درختی
با دخترانِ جوانش
گام های زمان
تندتر از من و نامه هایم
آهسته به تو می رسد
باید گنجشکی را بیاموزم
تا اندیشه هایم را
به گوش باد برساند
و همگان بدانند
که این بار
درِ قفس ها باز است
شاید هیچ پرستویی به لانه اش
و هیچ سربازی
به خانه اش نرسد
موشک ها
سریعتر از سربازان
به قلب ها می رسند
اصلا
عشق را می سپارم به تو
که مترسکی خالی از عاطفه باشم
هم بازی کلاغان.
--------------------------------------------------
" مهمانی گلها"
با پرچمِ سفیدی در دستانم
عبور می کنم
از میان سربازان،
موشک ها
و زالو های تشنه ی سیاست
ساعتم را کوک کرده
و ثانیه ها را گردن می زنم
چون هنگامی که
به دشت های وحشی می رسم
پروانه ها هنوز
مهمان گلها باشند،
آنوقت
جنگ را می گذارم
در کوله پشتیم
و سوار اتوبوس می شوم.
------------------------------------------
"گریز از خود"
اززمانه
ازتو
از فعل رفتن
عجیب می ترسم
از عشق دریک نگاه واهمه دارم
فراریم،
باورکن تمامِ نامه هایی که
برای خودم فرستاده بودم
کلاغان بازگرداندند
وسالهاست از خودم بی خبرم
شده ام شبیه آخرین سربازی که
زنده از جنگ بازگشته
نه شکست خورده ام
و نه پیروز شده ام
مانده ام میان تساوی خاطره ها
وهر تکه ام پرت می شود
در نقطه ای دورتراز خودم.