امشب دیوانگی را
از سر دیوان هایمان باز میکنم
تو دست سازت را در دست آتش بگذار
من آنقدر میان شعله ها میرقصم
تا خاکستر شعرهایم را
آبستن شعله ی طور شود
بگذار کوه به کوه برسد
در نشعه ای که
خویشاوندترین روح آدم
میوه ی ممنوعه حوا میشود
حالاکه با عصیان ناخواسته
تسلیم خاک شدیم
بیا با تسلیم ناخواسته
به زیر خاک برگردیم
مهر این راز را مهر گیاه خواهد شکست
هر بار که عشق
در ریشه ای
تو را با من هم آغوش کند