برای کسی که با چمدانِ خالی
سفر میکند
چه فرقی میکند
باد از کدام سمت
گل ها را عاشق می کند
چه فرقی میکند
که سیصد سال نخوابیده ام
و این ناخن های مصنوعی
فقط عکسِ تو را
بر دهانه ی غارها جیغ کشیده اند
تو در خواب های قدیمی ام رفته بودی
و هیچ جنگی تو را به آغوشم برنگرداند
باید به ناخنی که از آن خون میچکد
و دست هایی که شبیهِ من نیست
عادت کنی
من چمدانم را با خواب های خوبی بسته ام
باید سال ها بعد
با چشم هایی تازه نفس
از دیدارت برگردم