شعر آزاد «مهدیار دلکش»

چاپ ایمیل تاریخ انتشار:

شعر آزاد «مهدیار دلکش»

 

صدای پرنده‌ای

بوی دریا را به اتاقم می‌آورد

آرام صدایم کن

نباید به این زودی‌ غرق شوم

در دلی که مردادست

بوی آب پیچیده

تو بودی که صدایم کردی؟

یا دریا؟

دوستت دارم که باران این‌گونه گونه‌هایم را خیس می‌کند

ای دورترین شاخه!

با نگاهم

نوازش می‌کنم پوست نازکت را

تو چقدر وجود داری!

چقدر خوب‌ست

که درخت‌ها چیزی را پنهان نمی‌کنند!

گربه‌ای، بچه‌ش را به دندان گرفته

در حیاط ما

دریا نزدیک‌ست

باران نزدیک‌ست

مرداد نزدیک‌ست

و تو ای شاخه‌ی دور!

نزدیک‌ست

که این شب بخواهد مقابل خدا بایستد

بماند

تو را تماشا کند

باد آمد

باد هم آمد

باد مثل وقت‌هایی که لبخند می‌زنی

آمد

چند تار مویت

روی زمین افتاده‌ است ..

ای شاخه‌ی دور!

وقتی پرواز ممکن نباشد

دست‌ها تجسم عذاب‌اند

من بال‌هایم را کجا جا گذاشتم؟

تو خوب می‌دانی

ماهی در اقیانوس

تنهاتر از تُنگ است

بوی دریا می‌دهی

گل‌های چیده شده آیا

گلدان را فراموش می‌کنند؟

دریا کی از آغوش رود

خسته خواهد شد؟

بوی مرغ دریایی می‌آید

ای شاخه‌ی دور!

که ماه را خط‌خطی کرده‌ای!

من سیگاری هستم

که تو روشنم کرده‌ای.

مهدیار دلکش

نوشتن دیدگاه

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

جلسات ادبی تفریحی

jalasat adabi tafrihi

اطلاعات بیشتر

مراسم روز جهانی داستان با حضور استاد شفیعی کدکنی، استاد باطنی و استاد جمال میرصادقی
جلسات ادبی تفریحی کانون فرهنگی چوک
روز جهانی داستان و تقدیر از قبادآذرآیین سال 1394
روز جهانی داستان و تقدیر از فریبا وفی سال 1395
یازدهمین جشن سال چوک و تقدیر از علی دهباشی شهریور 1395

جلسات کارگاهی آزاد

jalasat kargahi azad

اطلاعات بیشتر

تماس با ما    09352156692